Verbazend, die goede reacties op dit boek. Ikzelf ben het helemaal eens met Klaas en Regina, die allesbehalve positief waren. Vanaf het eerste hoofdstuk lag de draai aan het eind er al voor mij al duimendik bovenop. Het boek leest wel vlot, je kunt zien dat de schrijfster gewend is het simpel te houden, maar bij het merendeel van de hoofdstukken dacht ik voornamelijk aan het aantal bladzijden dat ik tot het einde nog lezen moest. Het verhaal neuzelt regelmatig maar door over details, waardoor de aandacht verslapt. Als het de schrijfster zo uitkomt worden bijfiguren opgevoerd en weer afgevoerd, zonder dat er enige continuïteit in zit. Een voorbeeld: hoofdfiguur Sabine wordt gestalkt door een ex-vriendje, dat haar achtervolgt, haar continu sms'jes stuurt, voor haar flat loert, enzovoorts. Op een zaterdag weet ze in Den Helder nog net aan hem te ontsnappen als ze bij zijn moeder informatie over hem inwint. Wat doet hij vervolgens? Geen idee, het verhaal gaat dan ineens verder op de reünie, die op een volgende zaterdag, minstens een week later dus, plaatsvindt. Het ex-vriendje heeft al die tijd vermoedelijk in een diepe kast gezeten, want over de tussenliggende tijd wordt niets gemeld. De schrijfster wilde met haar verhaal verder naar de dag van de reünie, dus zijn de bijfiguren ineens niet meer van belang. Het boek krioelt verder van de losse eindjes, die van de schrijfster mogen blijven bungelen en de paar verhaallijnen die ze wel afrondt krijgen een slap einde. Kortom: laat maar zitten, dit boek!