Een boek wat je niet snel loslaat.

Wanneer het eerste boek van je verschijnt met op de cover een aanbeveling voor de lezers van De Boekendief en Als je het licht niet kunt zien, zijn de verwachtingen hoog gespannen.

Net als de twee eerder genoemde boeken gaat het verhaal van De Zwaluwman van Gabriel Savit over een kind in de Tweede Wereldoorlog, maar daar houdt de vergelijking ook verder op.
In De Zwaluwman wordt het verhaal vertelt van Anna van 7 jaar die na het verdwijnen van haar vader een man tegenkomt die zich de Zwaluwman noemt. Wat zij met hem gemeen heeft is de vele talen die zij spreken. Met de Zwaluwman gaat Anna op weg al weet ze niet waarheen. Met op de achtergrond de verschrikkingen van de oorlog , die af en toe wat dichterbij komen, maken ze samen vele omzwervingen en leert Anna een aantal levenslessen.

Het verhaal komt over als een sprookjesvertelling als is het verhaal echt geen sprookje. Soms lijkt het of de verteller het verhaal wat meer van een afstand vertelt om daarna het verhaal dichterbij te halen met dialogen tussen de hoofdpersonen.
Wat het boek zo goed maakt is vooral de mooie schrijfstijl met zinnen waar je over na blijft denken of wijsheden die zo op een tegeltje passen ("als ik ooit te veel op mezelf lijk moet je het zeggen"). Het verhaal zelf blijft wat afstandelijk en heeft niet de emotionele landing die bijvoorbeeld De Boekendief wel heeft. Toch is het een debuut wat naar meer doet verlangen.