Een charismatisch defect: de kunst van het weglaten

Het is de jaren 60. Anneke groeit op in een moederloos gezin met alleen broers en een vader die zegt: "Meisjes , die hebben baat bij eenvoud". Ze staat duidelijk achter aan in het gezin. Dit verandert als Anneke in Amsterdam de donkere Amerikaan Blake tegen komt. Hij is het tegenover gestelde van haar vader en valt voor haar. Anneke breekt met haar familie en verandert haar naam in April. Samen met Blake start ze in een commune en het charisma van Blake zorgt al snel voor de nodige aanhang. Als de commune, in hun strijd tegen het"gezicht van het kapitalisme" een aanslag beraamt, die op een verschrikkelijke manier uit de hand loopt, verandert alles.

Met haar tweede roman gaat de schrijfster Eva Kelder(1980) terug naar de jaren 60. Een periode die voor vele tot de verbeelding spreekt en het lukt de schrijfster ook op die verbeelding in taal heel mooi te beschrijven en tot leven te brengen. Met name het eerste deel van het verhaal wordt de achtergrond van deze jaren in mooie zinnen weergegeven.
In het tweede deel van het boek komt het verhaal meer op de voorgrond. In eerste instantie lijken de personages wat vlak en leer je ze niet goed kennen. Echter doordat Eva Kelder de gevoelens van de personages niet duidelijk in vult, blijft het verhaal dicht bij de lezer en dwingt de lezer na te denken over de morele dilemma's die ook voor de hoofdpersonages een rol spelen.
Het verhaal laat zien dat het volgen van idealen grote gevolgen kan hebben voor de toekomst en dingen die op het eerste gezicht goed voelen bij nadere analyse dat helemaal niet hoeven te zijn. Zo laat de schrijfster je ook achter : is de laatste gebeurtenis in het verhaal eigenlijk wel zo goed als het in eerste instantie lijkt.