Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een boek waar je nog even over na blijft denken

Harriet 12 juli 2016 Hebban Recensent
Een fles in de aarde is het eerste boek van schrijfster Marianne Oostendorp. Geboren en getogen in Roosendaal , begon zij haar carrière op de Landbouwhogeschool in Wageningen. Hierna werkte ze als journalist bij verschillende dagbladen om tot 2010 als redacteur bij het Shell Technology Centre Amsterdam te werken.

Het boek gaat over een periode van ongeveer 60 jaar waarin het verhaal van de familie Dolman wordt verteld. In 2 delen bestaande uit hoofdstukken en subhoofdstukken, maak je kennis met André Dolman een militair met groene baret en getrouwd met Frea. Het is 1955 en hij gaat vader worden van een tweeling. André heeft vrijwillig als militair gediend in Korea, Frea werkte tot de tweeling Martin en Monica wordt geboren als mondhygiëniste bij een militaire tandarts. Het bestaan als huisvrouw en vrouw van een militair, waardoor het gezin regelmatig moet verhuizen, is niet het bestaan wat Frea graag heeft gewild.

"Luister, omdat ik ging trouwen, moest ik mij baan opzeggen. Die kreeg ik later wel terug, maar eenmaal getrouwd had ik niets meer te vertellen. Niet over waar we zouden gaan wonen, niet over de aanschaf van een televisietoestel, als we daar het geld voor hadden natuurlijk, en niet over de kinderen die zouden komen. Dat bleek officieel zo geregeld. Was ik eerst een zelfstandige vrouw met een eigen kamer en een inkomen, op mijn trouwdag werd ik debiel verklaard".

Een paar jaar na de geboorte van Koen, een nakomertje, vertrekt Frea van de een op de andere dag uit het gezin. Vanaf dat moment moet André zijn gezin en zijn baan als militair zelf runnen. Dit doet hij met militaire discipline en zonder veel aandacht voor de gevoelens van de kinderen. Zelf wordt hij 's nachts regelmatig wakker van nachtmerries en zoekt hij overdag vaak zijn toevlucht in de sterke drank. Dat dit niet zonder gevolgen kan blijven is snel duidelijk. De tweeling neemt als puber steeds meer afstand van hun vader en de jongste groeit op bij zijn grootmoeder in Wageningen. André ondervindt steeds meer de gevolgen van zijn alcoholgebruik.

Dat Martin en Koen, ondanks alle problemen die ze hebben meegemaakt met hun vader, kiezen voor een uitzending in een vredesmissie is iets wat Monica moeilijk te begrijpen vindt. Zij probeert de geschiedenis van de familie, die zo te lijden heeft gehad door de verschillende vredesmissies te doorgronden.

Hoewel de schrijfster heeft aangegeven dat het geen autobiografisch verhaal is, is wel duidelijk dat Marianne Oostendorp dochter is van een militair met een groene baret die ook uitgezonden is naar Korea. Het verhaal geeft een mooie inkijk in het leven van een militair gezin in de jaren 50 en 60.

De schrijfstijl is in het begin van het boek wat afstandelijk en weinig diepgaand. De verschillende subhoofdstukken worden vanuit wisselend perspectief geschreven en gaan daardoor nogals eens van de hak op de tak. Pas op het moment dat Frea het gezin verlaat komt er meer diepgang in het verhaal en is er ook meer plaats voor emoties. Dit maakt het ook meteen boeiender om te lezen. Het tweede deel van het verhaal is bijna volledig vanuit het perspectief van Monica geschreven, waardoor het meer één verhaal wordt en minder verschillende losse stukken. Jammer is wel dat in het verhaal niet duidelijk wordt wat er nu precies gebeurd is in Korea en ook niet hoe het verder met Frea is gegaan. Op het moment dat zij het huis uit gaat met haar koffer gaat ze ook het verhaal uit.

Heel actueel op dit moment is natuurlijk het thema over de gevolgen die militairen kunnen ondervinden na een uitzending voor een militaire vredesmissie. Het is boeiend om te lezen hoe er in de loop van de jaren omgegaan is met deze posttraumatische ervaringen en welke gevolgen dit voor de personen en hun gezinnen kan hebben.

Een fles in de aarde is een boek over eenzaamheid, verdriet om wat er was, zwijgzaamheid en machteloosheid. Maar toch ook over keuzes maken en het leren van het verleden. Een boek waar je zeker nog even over na blijft denken.
1

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Harriet