Recensie *arend

Volgens mij ben ik tijdens het lezen van dit verhaal zelf ternauwernood ontsnapt aan een kleine depressie, want wat een in en in treurig verhaal zeg! Maar toch.., zo heel af en toe piepte er een sprankje hoop voor de jonge Arend als buurman Hans 'in beeld' kwam. Op díe momenten zat ik dan ook werkelijk op het puntje van mijn stoel omdat ik zó hoopte dat Hans het, nog zo korte, leventje van Arend een positieve wending kon geven. Brijs heeft hier een aardig absurd verhaal op papier gezet, de narigheid druipt er zowat vanaf. Als lezer moet je zoveel narigheid wel kunnen verdragen, persoonlijk vindt ik het eigenlijk net zo goed als De Engelenmaker. Arend is anders dan De engelenmaker, maar toch heeft het ook overeenkomsten. In beide boeken speelt een (of meerdere) 'mismaakt' kind. In beide boeken proef ik eenzelfde sfeertje, een sfeertje wat Brijs uitstekend neer weet te zetten maar wat ik maar moeilijk in woorden kan uitdrukken. Al bij al weet Brijs me te fascineren en durf ik wel te zeggen dat Arend niet mijn laatst gelezen boek van deze auteur is...