Recensie De geruchten

Ik ben pas halverwege De Geruchten maar ik meen al wat te kunnen melden over deze bestseller.

Ik kan er mijn draai nog niet in vinden. Er gebeurt vanalles in het verhaal maar ik kan het niet al te serieus nemen. Wellicht komt het omdat de heftige gebeurtenissen helemaal niet als heftig overkomen. Het wordt soms zo 'tussen neus en lippen' door omschreven, dat, als je even niet oplet, het compleet aan je voorbij kan gaan. Er gebeuren spannende, brute en onverwachtse dingen maar je leest het zowat fluitend, terwijl je in gedachten ook nog eens je boodschappenbriefje aan het maken bent (bij wijze van spreken), en dat lijkt me nou niet echt bevorderlijk voor de intensiteit van het verhaal.

Personages zijn stuk voor stuk vreemde figuren en wekken bij mij totaal geen sympathie op, ik blijf als lezer alleen maar op (verre) afstand.

Tot nu belooft het boek dus voor mij niet veel goeds, maar ik ga hem uitlezen en misschien veranderd mijn mening nog daardoor. De Geruchten is mijn eerste boek dat ik lees van Hugo Claus maar het weerhoud me misschien wel om me nog eens aan een boek van hem te wagen, of is dit geheel onterecht?