Recensie Zussen

Na het lezen van Gregorius was ik al aardig ‘swept of my feet’, maar nu na het lezen van Zussen weet ik het zeker: Bengt Ohlsson kan ik aan mijn lijstje van favoriete auteurs toevoegen, want wat een indrukwekkende roman heeft Ohlsson hier op papier gekregen! Bijzonder dat het je zó kan raken terwijl de schrijfstijl toch wel sober genoemd mag worden.

De vermissing van dochter en zus Miriam maakt niet alleen een diepe indruk achter bij de tienjarige Marjorie en haar gezin maar ook zéker bij de lezer. De gevoelens die daarbij komen kijken zijn zó herkenbaar, we kennen immers allemaal wel iemand die we moeten missen in ons leven. Dat de vermissing van Myriam een enorm impact heeft op het gezin mogen duidelijk zijn, daardoor besluiten haar ouders om Marjorie een tijdje bij haar tante Ilse onder te brengen, een tante die ze eigenlijk helemaal niet zo goed kent. Praten over het gezin gebeurd met haar tante niet. Toch komen tante Ilse en Marjorie langzaam maar zeker steeds dichter bij elkaar. Ohlsson weet hier op een mooie wijze de gedachtegang van een tienjarige te beschrijven, maar tussen de regels door is er nog zoveel meer. Door de levendige dialogen is het een aangenaam verhaal, maar wel een verhaal waarbij je continu iets beklemmends ervaart. Precies een boek wat je in alle rust en met alle tijd moet lezen (vind ik).

Wat mij betreft een topper van een roman! Kom maar op met de volgende meneer Ohlsson…