Recensie Vaderstad + cd

Ook dit boek van Patrick is weer ontzettend vlotjes geschreven en leest dus als een tierelier, maar... het haalt het zeker niet bij zijn debuut Weg van Lila. Het is toch wel erg voorspelbaar welke kant het verhaal opgaat. Daarnaast heeft Djon wel erg veel medelijden met zichzelf wat bij mij soms toch irritatie opwekte. Ik kan me dan ook goed vinden in de mening van Diana over dit boek.

Dit vervolg van Weg van Lila zie ik ongeveer hetzelfde als Kluun met De Weduwnaar. Het kan niet tippen aan het eerste boek. Ik vind hen allebei dezelfde rauwe schrijfstijl hebben, waar ik overigens wel zo af en toe van houd Daarnaast hebben ze allebei een gedeeltelijk autobiografisch boek uitgebracht met daar weer een vervolg op. Zowel bij Kluun als bij Patrick zie je dat de opvolger het nét niet gaat redden tegenover het eerste debuut...

Desondanks denk ik wel, dat Patrick het schrijven in zich heeft, maar bij een eventueel volgend boek zou ik 'm willen aanraden geen vervolg meer te gaan schrijven over Lila, maar een boek op zichzelf. Ik denk, dat 'ie dat wel in zich heeft!