Recensie Solar

'Solar' van Ian McEwan is een satirische roman en wijkt af van al zijn voorgaande boeken, die meestal toch behoorlijk macaber zijn. Het was echt een verrassing voor me dat McEwan enorm hilarisch kan schrijven. Het boek heeft de bestrijding van klimaatverandering als thema, maar op werkelijk idealisme kan men de hoofdpersoon niet betrappen. Professor Beard verleent zijn naam aan deze goede zaak alleen maar als hij er zelf beter van wordt. De professor is een volstrekt immorele persoon die al meer dan twintig jaar teert op de enige bijzondere prestatie in zijn leven, waarvoor hij de Nobelprijs voor fysica ontving. Daarna heeft hij nooit meer iets van belang gepubliceerd en zich alleen maar bezig gehouden met erebaantjes en voorzitterschappen van commissies en panels, waarvoor hij zich rijkelijk laat belonen. Zijn voornaamste bezigheden bestaan hoofdzakelijk uit heel veel eten, drinken en rokkenjagen. Na al die eervolle jaren van overvloed begint zijn reputatie steeds grotere deuken te vertonen. Door zijn vraat- en drankzucht is hij moddervet geworden. Zijn vijfde huwelijk is ook op dolkomische maar, voor hem, dramatische wijze aan het eindigen, wanneer hij op slinkse wijze een revolutionair concept voor het opwekken van neutrale, niet vervuilende brandstof van een overleden medewerker als zijn eigen ontwerp aan de wereld gaat presenteren. Mijnheer Beard is opeens klimaatbeschermer pur sang geworden!

Ik vond het werkelijk een zeer komisch boek. Er zitten een paar scenes in die ik nooit meer zal vergeten, zo grappig krijg je ze niet vaak! Overigens zou ik het ook weer jammer vinden als McEwan van nu af aan nog uitsluitend komische boeken zou gaan schrijven. Hoe leuk ik dit boek ook vond!
Ik heb trouwens de Engelse versie gelezen.