Recensie Post voor mevrouw Bromley

Post loopt als een rode draad door dit boek. De vader van de hoofdpersoon is postbode. En het thuisfront van de jongemannen die in de Eerste Wereldoorlog vochten, ontving de doodstijding via de post, meestal een telegram: Killed in action.

Van alle boeken die ik over de Eerste Wereldoorlog heb gelezen - en dat zijn er nogal wat - gaat 'Post voor Mevrouw Bromley' eigenlijk wel het minst over de gruwelen in de loopgraven. Het beschrijft vooral hoe gewone mensen fijngemalen kunnen worden tussen grote raderen van een oorlogsperiode.

Het grootste deel van het boek speelt zich in Londen af. Het beschrijft vooral de positie van de achterblijvers die eigenlijk als lafaards worden beschouwd. Als teken daarvan gaven meisjes aan doodvreemde jongens op straat een witte veer. Voor mij was dit een een nieuw gegegeven. Wat ik ook niet wist, was dat Londen in WO I is gebombardeerd vanuit Duitse zeppelins.

Een leerzaam aspect van dit boek is dat je ook wat van de Engelse en Duitse litteratuur en poezie meeneemt. De hoofdpersoon studeert Engels. Zijn vriend is voor gefascineerd door Duitse schrijvers en filosofen. En dat in het Engeland van die tijd. Dat kan natuurlijk niet goed gaan.

Dit is het tweede boek dat ik van Stefan Brijs heb gelezen. Het is heel anders dan zijn bizarre 'De Engelenmaker', maar de man bewijst opnieuw dat hij geweldig kan schrijven. Gewoon een mooi boek...