Recensie De laatste nacht in Twisted River

Ik probeer het te negeren, maar mijn rechteroog heeft het al gezien vóór het tot mij doordringt.
Het leidt me erg af, er is steeds een soort stopje. Ik kan niet dóórlezen.
Let maar eens op, hoe lees je dit: nog nooit zoveel Italiaanse koks gehad.
Achter het woordje zoveel haper je waarschijnlijk heel even, onbewust.
En in je hoofd zeg je het schuine woordje, voor jezelf iets lager of juist iets hoger.
En die schuin gedrukte woordjes komen zoveel voor in dit verhaal, het haalt het ritme eruit.

Eigenlijk zat er al zo weinig ritme in dit boek.
Er is zeker wel een aardig (typisch Irving) verhaal in te vinden, tussen de regels door.
Maar ik vind het houterig geschreven, niet fijn verteld.
En juist heb ik dit boek gekozen om de heerlijke onzin verhalen die Irving vroeger vloeiend vertelde.
Het klikt niet meer zo tussen John Irving en mij.
Ben ik te oud, maar hij is zelf toch ook ouder geworden?

Eigenlijk vond ik alleen de titel erg mooi.