Recensie Penelope

In Penelope beschrijft Margaret Atwood het verhaal van Penelope, de vrouw van Odysseus, die 20 jaar braaf wacht tot zijn thuiskomst na de oorlog in Troje en de omzwervingen van Odysseus voor hij uiteindelijk terugkeert naar zijn vrouw in Ithaka.
Het boek is opgezet als een klassieke tragedie, het zit goed in elkaar en is goed geschreven.
De reden dat ik niet echt enthousiast ben over het boek is dat ik Penelope niet echt een boeiend persoon vindt. Ze is gewoon een ontzettend saaie doos en een huilebalk. Het oude Griekenland was natuurlijk een mannenmaatschappij, waar, vooral in de hogere klassen, de vrouw geacht werd vooral binnenhuis te zijn en voor nageslacht te zorgen. Penelope voldoet perfect aan dat ideaal, ookal is ze slim en weet ze met listen te voorkomen dat ze niet hoeft te trouwen met 1 van de vele 'aanbidders' die tijdens Odysseus lange afwezigheid met haar willen trouwen om zijn rijk en rijkdom over te nemen.
Ik had wellicht liever het verhaal vanuit het perspectief van Helena gelezen: het nichtje van Penelope, degene die door haar (geënceneerde ontvoering door Prins Paris van Troje) de aanleiding vormde voor de Trojaanse oorlog. Zij breekt de conventies in het antieke Griekenland en komt er nog mee weg ook. Ze grijpt alles aan om van het saaie leven van een adelijke vrouw in die tijd wat spannender te maken en plezier te hebben. Een verhaal rondom de personage van Helena zou volgens mij boeiender zijn en een schrijver zou er meer creativiteit en fantasie in kwijt kunnen, zonder afbreuk te doen aan de originele mythe, waarmee het meer een moderne versie van de mythe zou worden dan met het personage van Penelope.
Al met al een leuk boekje om tussendoor even te lezen (je hebt het met een paar uur uit), maar niet meer dan dat. Ik had meer van Margaret Atwood verwacht, maar goed, je kunt niet altijd pieken.