Recensie Verdriet zonder tranen

Dit boek heb ik een poosje terug gelezen, en vond het 1 grote klaagzang van de schrijfster ( de vriendin van Christel Ambrosius).

Misschien werd dit gevoel bij mij extra aangewakkerd omdat Nataschja op de dag dat haar boek uitkwam ( en dit was tevens de dag waarop de echte dader was opgepakt voor de moord ) bij Pauw en Witteman aan tafel zat, samen met de 2 onschuldig veroordeelden, en ze zich totaal belachelijk maakte door hen absoluut niet aan te kijken.

Ondanks dat er nu dus 100% bewijs was dat die 2 mannen de moord niet hadden gepleegd, droop haar walging voor hen van haar gezicht.

Nee Nataschja, wat jouw vriendin is aangedaan is walgelijk, maar zoals jij reageerde over 2 mannen, die jarenlang vast hebben gezeten voor een moord die ze niet hebben gepleegd, vind ik ook walgelijk!