Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Autobiografisch

20 oktober 2015
Even leek alles normaal is een autobiografische roman, hierin vertelt Mila van Oosten haar verhaal over te leven met depressies. "Ik wens het mijn ergste vijand niet toe. Als je het nooit hebt gevoeld, kun je je niet voorstellen hoe erg het is".

Depressies blijft een taboe, "Het is de hel in je hoofd, een gevangenis waarin je alleen vastzit". Buitenstaanders snappen het niet, altijd wordt er gezegd het leven is zo mooi, maar als je het zelf niet gelooft, helpt niks.

Mila weet over deze "ziekte" een luchtig, vlot geschreven verhaal neer te zetten. Met al haar diepte- en hoogtepunten. Dit verhaal geeft je een duidelijk inzicht in de kijk op het leven door de ogen van iemand met een depressie. De onzekerheid, geestespijn, impulsiviteit, de stemmingswisselingen, je chronisch leeg voelen de moeheid. "Eindelijk is er iemand die weet wat ik heb, waarom ik me al jaren zo leeg voel. Een diagnose. Ik heb een etiket!" Zelfmoordgedachten: "Ik kan niet voor mezelf opkomen, vind het mezelf ook niet waard".

Dit verhaal heeft me getroffen tot in mijn ziel. Elke dag te moeten leven met deze last is bijna onmenselijk. Ik zal meer rekening houden met mensen "die dat negatieve gedoe" bij zich dragen. Zij doen het niet expres, het is een ziekte ook al zie je geen symptomen.

"Ik geloof heilig dat ik een lege huls ben die niets te bieden heeft aan de wereld. En dat gevoel duurt nu al zo veel jaar dat ik het niet meer volhoud. Ik had mezelf beloofd: ik probeer het een kwart eeuw, en die is nu verstreken. Tot hier en niet verder".

De titel "Even leek alles normaal" slaat op de tijd dat Mila samenwoont met Rogier, de kaft op de vele gezichten van Mila.

"Leven met mijn hersenen is als koorddansen. Je hebt toch het gevoel dat je elk moment de diepte in kunt flikkeren".

Reageer op deze recensie