Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Recensie Het diner

08 augustus 2011
Van Herman Koch had ik nog nooit wat gelezen, ik had me voorgenomen daar nu maar eens, het is per slot van rekening zomervakantie, verandering in te brengen.
Het verhaal draait om de vraag wat je moet doen wanneer je als ouders naar ‘Opsporing gezocht’ zit te kijken en je je eigen zoon herkent terwijl die bezig is een zwerfster te mishandelen tot de dood erop volgt. De hoofdpersoon is de vader, vanuit zijn perspectief wordt het verhaal verteld. Daarnaast speelt ook de broer van de vader een belangrijke rol. Deze broer staat namelijk op het punt de verkiezingen te winnen en is mogelijk de volgende minister-president van het land. Ook de twee zoons van de broer zijn namelijk betrokken bij het akkefietje met de zwerfster.
Koch heeft hiermee natuurlijk een prachtig onderwerp om uit te werken, je ziet het al voor je. Helaas lukt het de schrijver niet het verhaal echt tot leven te wekken. De personages blijken qua karakter zo plat als een dubbeltje te zijn (de hoofdpersoon is een zogenaamd modern denkend figuur die overal ‘grappig cynisch’ over doet, de broer een houwdegen van het zuiverste water, compleet met scheten en boeren, de ober doet niets anders dan de gerechten aan te wijzen met zijn pink, iets wat honderdmaal wordt herhaald, je blijft lachen met Koch), terwijl er ook op de manier waarop de crisis steeds verder uitdijt erg ongeloofwaardig is. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat wanneer je erop uit bent als gezamenlijke ouders de hele zaak te verzwijgen, je in een overvol restaurant (vandaar de titel) gaat zitten om daar luidkeels (met de nodige woordenwisselingen) te overleggen wat te doen. Lijkt me niet handig voor een aanstaande minister-president. Verder wordt de vaart behoorlijk uit het verhaal gehaald door hoofdstukken lang de wederwaardigheden van de hoofdpersoon uit te meten: zijn ontslag als leraar, dit tengevolge van een niet door de schrijver onthuld syndroom dat werd vastgesteld door de schoolpsycholoog (sic!), daarna een eveneens totaal overbodige ziekte van zijn vrouw die vele malen onder het mes moet, waarvoor mag Joost weten, we hebben er volgens de hoofdpersoon niets mee te maken. Nou, houd je snufferd dan, is wat ik in zo’n geval denk. Uiteindelijk wordt besloten door de broer zich terug te trekken uit de politiek, over de rest van de afwikkeling zal ik verder maar zwijgen, afijn we hebben hier te maken met een smeuïge bestseller, dat is wel duidelijk. Hoe het in Godsnaam kan dat een redactie van een bekende uitgever erin is geslaagd tussen aanbieding van het manuscript en de dag van uitgave collectief een slaappauze te nemen is mij een raadsel. Toch is er ook een lichtpuntje: door een dergelijke bestseller heeft de uitgever (Anthos) weer voor een poosje vlees op de botten, waardoor echt goede, beginnende schrijvers weer een kans kunnen krijgen.
Mijn beoordeling: een ster voor de moeite!

Reageer op deze recensie