Recensie Adempauze

Vooreest een vraagje: “hoe vaak herleest en of bekijkt u gedurende het lezen van een roman de achterflap”? Persoonlijk lees ik ze bij de aanschaf en voor het begin van het lezen van het boek. Nu, voor de roman “Adempauze” heb ik , echt niet overdreven “ minimaal 77 keren de achterflap moeten terugnemen om de diverse hoofdpersonages uit elkaar te kunnen houden! Waren het er dan zoveel…. naar waarheid …slechts twee maar met de namen Eléna en Miléna. Maar dit even ter zijde.
Wat betreft het boek , kort samengevat, het mag er echt zijn. Het is echt klasse hoe de schrijfster met slechts het gegeven ,dat bovengenoemde dames , gedurende een bepaald weekend in New York , los van elkaar, de balans van hun leven en hun relatie maken. Het verhaal van beide vrouwen loopt door elkaar , vloeit in elkaar over en dat maakt het in aanvang erg moeilijk om te weten wie er nu aan het woord is. Maar ondanks of misschien wel hierdoor, want zijn deze namen wel zo onschuldig gekozen, blijft het boek je fascineren. Het is ook heel herkenbaar want iedereen zal wel eens ,in zijn leven , net als deze twee vrouwen er onzeker bijstaan en beslissingen moeten nemen die cruciaal zijn voor de persoonlijke toekomst. Deze roman kan je niet echt gemakkelijk noemen daar het vooral een sterk filosofische benadering en of overdenking is over het leven van alledag, vrouw zijn, verlies , verlangen, liefde en het leven als individu in de metropool New York. Het is daarnaast ook een roman zonder een echte plot.
Mocht u er, ondanks deze bemerkingen , aan willen beginnen dan geef ik u de goede raad het volgende ezelsbruggetje te onthouden: de dame waarvan de voornaam niet begint met een M die haar partners voornaam begint met een M. Mij heeft het alvast geholpen om niet alweer de achterflap te moeten raadplegen.