Recensie Aleph

Aleph van Paulo Coelho. Hoor of lees ik de naam Coelho denk ik automatisch aan het boek de Alchimist. De Alchimist is een roman die mij steeds zal bijblijven alsook de erin verwerkte boodschap. Om eerlijk te zijn, al zijn andere boeken hebben mij maar matig kunnen interesseren. Maar bij een recent bezoek aan de Bib zag ik zijn nieuwste werk liggen bij de top tien. Dat moest dus weer een uitschieter zijn!
Vooreerst heb ik moeten opzoeken wat “Aleph” betekende . Alef is de eerste letter uit het Hebreeuwse alfabet, sinds begin van de 20ste eeuw wordt met de letter alef de kardinaliteit van de oneindige verzameling weergegeven. De kardinaliteit van een verzameling is een maat voor het aantal elementen in een verzameling, ….,. Mocht na lezing van deze verklaring , de betekenis nog niet duidelijk zijn, neem het uzelf niet kwalijk. In het boek wordt naar mijn mening met Aleph bedoeld, het begin, de oorsprong van de dingen, de plaats waar tijd en ruimte samenvallen.
In de roman maken we kennis met een man, Coelho zelf, die aan zijn geloof, aan zichzelf is beginnen twijfelen, kortom hij is de weg kwijt. Onder inspiratie van zijn persoonlijke leermeester gaat hij terug op zoek naar zichzelf, naar de zin van het bestaan. Hij doet dit via een boek- promotietocht waarbij hij een vooraf bepaald traject zal afleggen met de Trans-Siberische spoorlijn. Hij reist met een gezelschap van uitgevers, een tolk en een opdringerige fan, het jonge meisje Hilal. Hilal blijkt de spilfiguur te zijn bij zijn zoektocht. In een vorig leven, in de 15de eeuw, ten tijde van de inquisitie, zou de schrijver verantwoordelijk zijn geweest voor de dood van enkele vrouwen. Hilal is één van hen. Hij wil haar vergiffenis vragen. Via de oefening met de lichtkring keert hij terug naar deze tijd en ervaart er wat hij fout heeft gedaan.
Na lezing van dit boek heb ik mij voorgenomen het oeuvre van Paulo Coelho voor “altijd” als gelezen te beschouwen. Ik heb het boek ervaren als een rommeltje, als een ode aan de zelfbeheersing van Coelho zijn mannelijkheid, als iets wat niet geschreven had moeten worden, …, kortom ik heb er echt niets aan gehad. Maar zoals het spreekwoord zegt : ‘Smaken verschillen -Des goûts et des couleurs (on ne discute pas).’