Recensie BUtterfield 8

BUtterfield 8 is de tweede roman van de inmiddels overleden Amerikaanse schrijver John O’Hara (1905-1970). De roman speelt zich af in het New York van de jaren dertig . New York en zijn bewoners zijn getekend door de gevolgen van de beurscrash op Wall Street in 1929. Het is de tijd van de drooglegging 1920-1933 en de daardoor ontstane speak-easy's, de gangsterclans. Tegen deze achtergrond speelt zich het leven af van glamourgirl Gloria Wandrous, een meisje uit een begoed milieu dat verwend is door haar moeder en haar oom. Op jonge leeftijd is zij het slachtoffer van seksueel misbruik geworden. Haar jeugd speelt zich af in de wereld van seks, drugs en rock and roll Ze heeft diverse affaires met getrouwde en ongetrouwde mannen, heeft slechts één echte vriend en wordt tot haar eigen verbazing zwaar verliefd op een oudere getrouwde man. Haar relatie met deze man zal haar fataal worden.
Het hoofdthema van deze roman is dat mensen bovenal slachtoffer van zichzelf zijn: elkeen draagt zijn lot in zich en zal er -al dan niet bewust- toe bijdragen dat dit lot zich hoe dan ook zal realiseren.
Het boek is voor de hedendaagse lezer niet steeds gemakkelijk om te volgen daar de schrijver natuurlijk inspeelde op de toenmalige actualiteit, personen en tijdsgebonden grapjes en anekdotes. Daarnaast is de schrijver nogal rijkelijk met beschrijvingen, detailbeschrijvingen , moeilijk te volgen dialogen waardoor het als lezermoeilijk is om oog te blijven hebben voor de essentie nl. ”menselijke vrijheid is een illusie”.
Een en ander wordt echter verduidelijkt door de -op het einde van het boek- toegevoegde “verantwoording bij de vertaling” door de vertalers en het “nawoord” van de Belgische schrijver Christophe Vekeman . Mocht je ondertussen niet zelf reeds een en ander hebben opgezocht op internet!
Maar al bij al is het voor mij een zeer goed boek dat het New York van de jaren dertig haarscherp in mijn verbeelding tot leven bracht.