Recensie Honderd dagen in angst

“Honderd dagen in angst” vertelt het waargebeurde verhaal van Roxana Saberi , tevens schrijfster van deze roman. Roxana Saberi (1977) geboren uit een Iranese vader en een Japanse moeder groeide op in Noord- Dakota. Ze studeerde Frans en internationale betrekkingen en werkte voor de BBC en Fox News. Ze werkte van 2003 tem 2009 als verslaggeefster in Iran. In deze tijd wilde ze een boek schrijven over het leven in Iran. Hiervoor interviewde ze tientallen mensen uit alle lagen van de bevolking. Tijdens deze periode kwam ze al in contact met de werkwijze van de plaatselijke overheden die nog het meest weg heeft van “big brother is watching you”. Men trok reeds haar perskaart in en tevens kende ze gelijkaardige verhalen van vrienden en kennissen. Maar begin 2009 wordt ze op beschuldiging van spionage gevangen genomen en overgebracht naar de beruchte Evin-gevangenis. In haar boek doet ze verslag over de eenzame opsluiting van haarzelf en andere vrouwen, de vele verhoren, de drukkingmiddelen die de autoriteiten gebruiken, de erbarmelijke levensomstandigheden , de gedwongen verklaringen, de neprechtszaak, de werkwijze van haar advocaten ,…. Door de internationale druk van haar ouders, familie, vrienden en collega’s als ook onder de grote druk van mensenrechtenorganisaties en andere buitenlandse instanties slaagt men erin haar vrij te krijgen. Op een serene, open en correcte manier doet Roxana Saberi haar persoonlijk verslag over de manier waarop Iranese autoriteiten met “verdachte” personen omgaan.