Recensie Iris

In de roman “Iris” kijkt verteller Bas terug op zijn leven en meer specifiek op zijn hartstochtelijke liefde voor Iris. Nadat Bas vrouw en kind heeft verlaten verhuist hij naar een universiteitsstad om daar te werken aan zijn promotieonderzoek. Hier maakt hij kennis met Iris, eveneens bezig met een promotieonderzoek. Hij leert ook Iris vriend Jos haar zusje Stella en haar vriend kennen. Iris en Bas worden op elkaar verliefd en starten een hartstochtelijke relatie. Als blijkt dat Iris zwanger is van Bas besluiten ze samen te doen alsof het kind van Jos is.
Op basis van de flaptekst zou je denken hier komen sterke thema’s aan bod: echtscheiding, buitenechtelijke relatie, het reilen en zeilen op een universiteit, vaderzoon relatie… Helaas benut de schrijver deze thema’s niet. Wel krijg je als lezer een inzage in de filosofische gedachten, de persoonlijk meningen van de schrijver over maatschappelijke en politieke toestanden in de jaren 80. Daarnaast denkt de schrijver ook dat hij alles tot in den treuren dient uit te leggen. Als lezer krijg je zo een oververzadigd gevoel maar blijf je toch op je honger zitten.