Recensie Jij

In de roman “Jij” van Joanna Briscoe is Cecilia het hoofdpersonage. We leren Cecilia kennen als dochter van hippieachtige ouders. In het belang van hun kinderen kiezen haar ouders voor een alternatief en gezond leven op het Engelse platteland. Al gauw kunnen ze hun levenswijze enkel nog aanhouden mits zij kamers in het grote huis en de aanverwante gebouwen gaan onderverhuren. Als lezer waan je door de gebruikte schrijfstijl al snel te midden van de “flower power” en de musical Hair. De klank van gitaren en de geur van wiet en wierrook is nooit ver weg. Cecilia’s moeder Dora wil haar kinderen school laten lopen in een schoolinstelling die afwijkt van het strenge patroon van de gemiddelde Engelse school. Vrijheid, blijheid, zelfontplooiing, creativiteit draagt het door haar gekozen instituut hoog in het vaandel. Dora zal om het kostgeld te kunnen betalen zelf pianoles gaan geven aan de kinderen van directie en leerkrachten van deze school. Op deze school leren Cecilia en haar moeder het echtpaar Dahl kennen. Dit echtpaar zal het leven en de onderlinge relatie tussen moeder en dochter totaal veranderen en hen van elkaar doen verwijderen, niet enkel fysiek maar ook emotioneel. Op 40 jarige leeftijd keert Cecilia samen met haar vriend en haar 3 dochters terug naar de plaats waar ze haar jeugd doorbracht, Datmoor. Ze wil omwille van haar moeders ziekte het contact herstellen, ze voelt zich tevens verantwoordelijk om voor haar moeder te zorgen. Waar Cecilia in Londen nog dacht het verleden een plaats te hebben gegeven blijkt al snel dat het verleden weer aan de oppervlakte komt en haar leven gaat overheersen.
“Jij” is een boeiende psychologische roman. De roman kent een goede opbouw, het verhaal openbaart zich slechts geleidelijk, het geeft zijn geheimen slecht bladzijde na bladzijde prijs. De schrijfster heeft de karakters van vooral de vrouwelijke personages zeer goed uitgetekend. Tevens weet ze met het door haar gebruikte proza de roman tot leven te brengen, je voelt je als het waren in het verhaal mee opgenomen. Ook kent de roman een knappe opbouw naar de plot, de aandachtige lezer zal deze wel voelen aankomen maar toch is de uitbouw knap te noemen. Op een intrigerende manier laat de schrijfster het verleden en het heden, moeders en dochters, liefde en schuld, verdriet en hoop in elkaar overvloeien.