Recensie Stormvogels

Bij de titel van de roman “ Stormvogels” van Ivanna Jeissing kwam bij mij onmiddellijk het beeld op van een grote witte vogel die ongeacht welk weer of wind vrij en zelfverzekerd in het luchtruim zweeft . Dat beeld gaat echter niet op voor het hoofdpersonage van deze roman, de veertigjarige, Martha Knorr. Verlaten door haar jeugdvriend-echtgenoot Tom zit ze in zak en as. Ze zwelgt zich in zelfmedelijden. Dit is echter niet naar de zin van Martha’s excentrieke tante Maud. Maud neemt haar nichtje onder haar hoede. Ze nemen hun intrek op het eiland Sark. Door de omgang met de zelfverzekerde tante, de mensen die ze treft op het eiland, weet Martha geleidelijk aan terug tot zichzelf te komen. Ze slaagt erin om zowel letterlijk als figuurlijk de afstand tot - haar Tom- te vergroten.
Het boek valt m.i. onder de categorie: lichtvoetige literatuur. Maar het heeft wel degelijk een boodschap, iedereen is uniek en mag er op zijn of haar manier zijn. Een mooie afwisseling met het diepgravende literaire werk over hetzelfde thema!