Recensie De Hongerspelen (The Hunger Games)

Zoals het geval is bij velen onder ons, ben ik het boek gaan lezen door aanraden van andere mensen die me vertelden dat het toch echt een heel ander soort boek is dan je verwacht. De situatie, het land panem dat onderverdeeld is in twaalf districten en er ieder jaar hongerspelen worden georganiseerd, werd me uitgelegd door een vriendin en op dat punt 'brak' ik, om het maar zo te zeggen. Ik wilde het gaan lezen maar stuitte enigszins op wat problemen met de bib en dergelijke. Toen ik het uiteindelijk te pakken had, hadden mijn zussen het voor mijn neus weggepikt en eerst gelezen. Eén dag heb ik erover gedaan het uit te lezen en de dag erop ben ik naar de cinema gegaan om de film te gaan zien; de verfilming sloeg me niet tegen, maar ik had er op een vreemde manier iets anders van verwacht. Ik denk ook dat je veel mist van het verhaal als je het boek niet hebt gelezen maar de film wel gezien. Kleine details van het verhaal maar.
Ik vraag me alleen af hoe het Suzanne Collins is gelukt nog twee delen vervolgend op dit boek te schrijven. Het ziet eruit dat ik dat alleen zal weten door het te lezen.. op naar Vlammen, dus!
Ik wil het iedereen dus duidelijk aanraden mits je enkel naar het verhaal kijkt en niet te veel concentreert op de stijl en taal, die me soms wat tegenstak. Dit kan natuurlijk te danken zijn aan de vertaling.. als je de kans hebt, lees het dan in de originele taal!