Erg graag gelezen

Odessa, Oekraïne, begin 20ste eeuw. Vader en moeder Milgrom vormen een doodbraaf handelsechtpaar in Odessa aan de Zwarte Zee. Hun 5 kinderen hebben even zoveel uiteenlopende karakters en dito bestemmingen. Het reilen en zeilen van dit joods geassimileerde gezin Milgrom, de wending die hun levens neemt, daar werpt auteur Vladimir Zjabotinski zijn licht op.
Ik werd aangesproken door de omslag en door Odessa in de titel, waar ik nog nooit iets over las. Dat Odessa uit de beginjaaren van de 20ste eeuw heb ik leren kennen, de prachtige en relatief jonge handelsstad met Franse en Italiaanse invloeden, waar veeltaligheid evident is en een multi-etnische bevolking vredig samenleeft, waar literatuur en kunst een plaats krijgen. Vele korte hoofdstukken - op zich overzichtelijk maar als lezer moet je toch je hoofd er bij houden en de personages goed uit elkaar houden. Ik heb vooral genoten van de sfeer die de auteur weet over te brengen met mooie zinnen en een rijk taalgebruik, op een manier zoals hij een vertrouwelijk gesprek met je voert, met af en toe ditjes en datjes waarvan hij vooraf ironisch vermeldt dat ze er niet toe doen, met flashbacks en flashforwards die een spanningsboog opbouwen.
In het nawoord - op zich verhelderend - heeft men het over assimilatie en zionisme waar de roman om draait. Literatuurwetenschappelijk zal dat wel zo zijn, maar het ligt er in elk geval niet vingerdik op en ik ben ook niet naar die boodschap achter de woorden gaan peilen. Liever heb ik meegedreven op de golven van de Zwarte Zee en rondgedwaald in de straten van Odessa. Ik vond het geen topwerk, geen middelmaat, eerder ergens ertussenin (3 en halve ster) en ik heb het erg graag gelezen.