Recensie Het kleine meisje van meneer Linh

Het gaat over een oude man met zijn "kleindochter" die gevlucht zijn uit Vietnam Het is het land waar ik zelf vandaan kom, in het verhaal wordt het land niet expliciet genoemd maar ik herken het aan de Vietnamese namen. Dat maakt het boek voor mij al zo speciaal.
Alles is vreemd voor de oude man: vreemde mensen, vreemde taal, vreemde geuren, niets wat lijkt op zijn geboorteland. Het enige wat hij bezit is een zakje met aarde, een foto en zijn "kleine meisje".
De ontmoeting tussen Bark, een grote, dikke, kettingrokende man en de oude man met zijn "kleindochter" vind ik heel mooi in het verhaal. Ondanks dat ze elkaar niet verstaan, ontstaat er een hechte band. Ieder met z'n eigen verdriet, z'n eigen verhaal en de eenzaamheid vinden zij op hun eigen wijze steun bij elkaar.
Hoe mooi kan vriendschap zijn, hè?

De kaft is mooi uitgekozen, het past precies bij het verhaal (het meisje met de prachtige, "prinsessen" jurk). Op Dizzie zie je een andere kaft en dat past helemaal niet bij het verhaal, vind ik. Ik ben blij dat ik de nieuwe versie heb, ha, ha!

Ik heb dubbele gevoelens bij dit boek. Enerzijds heb ik momenten gehad dat ik het boek eentonig vond, vooral in het begin. Anderszijds vind ik het erg mooi, poëtisch verhaal. Vooral de chemie tussen de twee volwassen mannen.
Hoe langer ik het verhaal tot me laat doordringen, hoe mooier ik het ga vinden en begrijpen ....
Het is toch wel een aanrader hoor! Ik geef het 5 sterren (4,5 ster lukt niet).

Veel leesplezier! Phuong.