Een topboek

Door Sehrish Hussain

Doelwit vertelt het verhaal van Judi en de Yedische Leila. Leila is verliefd op een Hollandse jongen Thomas. Vanuit haar cultuur is het verboden om een relatie buiten haar geloof/kast/stam aan te gaan. Leila neemt Judi (vertrouwenspersoon) in vertrouwen over haar situatie. Dagelijks wordt Leila in de gaten gehouden door haar broer Tarik. Leila mag niets zelfstandig doen. Zo brengt Tarik haar altijd naar school. Ook haalt hij haar op. Tarik heeft ook losse handjes: Leila wordt vaak mishandeld thuis.

doelwit1 Recensie: “Doelwit”
bron:bruna.nl

Het boek begint met een nagedachtenis aan Khadija 1987-2008. Verder is zijn er twee quotes te vinden. De ene quote is van R.W.Raymond: ‘Life is eternal and love is immortal’. De ander quote: ‘Sometimes people do the wrong things for the right reasons’, is van Leroy Jethro Gibbs (NSCIS, seizoen 9 aflevering 5 Safe Harbor).Deze quotes passen goed bij het verhaallijn van Doelwit. Het boek is onderverdeeld in twee perspectieven: enerzijds begint het verhaal in 2012 en anderzijds kent het een terugblik naar 2008. Het wordt al gauw duidelijk dat de familie van Leila veel waarde aan tradities hecht. Leila moet eigenlijk trouwen met de jongen van haar ouders keuze. Iemand van dezelfde stam, de Yedische stam. Leila’s familie is erg streng. Haar nicht Khadija heeft ook stiekem een relatie, die niet lang geheim blijft.

Wist jij hiervan?’
Ik schud mijn hoofd. Maar al was het wel zo geweest, dan nog had ik niets gezegd.
‘Jij was haar vriendin. Ze moet je verteld hebben wat ze van plan was.’Tarik staat voor me, met zijn handen in zijn zij. Schuin achter hem staat mijn vader en mijn oom Orhan,k de vader van Khadija. Bij de deur naar de slaapkamer van mijn ouders zie ik mijn zusje Isra, Ze staat daar onbeweeglijk, haar ogen groot, alsof ze het allemaal niet begrijpt, en ook mijn kleine broertje Guney kijkt toe.
Ze heeft me niets gezegd’, fluister ik.
Hij buigt zich naar me toe en zegt zacht : ‘Ik geloof je niet.’Dan slaat hij me, een welgemikte slag tegen de zijkant van mijn hoofd, waardoor ik omtol en op de grond terechtkom.
Tranen springen in mijn ogen en terwijl ik mijn hoofd schud. Kijk ik naar hem op. ‘Ik wist het niet’, fluister ik. ‘Echt niet.’
Ze zwijgen. Allemaal. Ik krabbel half overeind en werp mijn oom een smekende blik toe. ‘Is het waar? Wil ik weten. Hij kijkt me strak aan, zijn mond niet meer dan een dun streepje boven al zijn grijzende baard. ‘Khadija is weg’, zegt hij toonloos. ‘Ik heb geen dochter meer.’
‘Waar is ze? Waag ik te vragen. Een al niemand antwoordt:’Waar is Khadija?’
Khadija heeft geboet’, zegt mijn vader. ‘De eer van de familie is hersteld.’
‘De eer? Paniek welt op . Ik kom overeind, veeg met de rug van mijn hand een straaltje bloed weg dat uit mijn mondhoek loopt en vervolg: ‘Waar is Khadija? Waar is ze?’
Ik vergeet mijn eigen angst en stap naar voren, in de richting van mijn oom, maar ik word bij mijn arm gegrepen door Tarik. Hij brengt zijn mond vlak naast mijn oor en zegt:’Je weet precies wat er met haar gebeurd is, zusje. En je weet het: als jij ooit zoiets doet als Khadija, gebeurt hetzelfde met jou.’
Geschokt kijk ik opzij, in zijn ogen die kwaadaardig glinsteren. Ik ruk me los, wil wegvluchten, naar mijn kamer, maar het is opnieuw een harde klap van Tarik, die me met mijn hoofd tegen de muur doet slaan waardoor sterretjes voor mijn ogen dansen.
‘Goed zo’, Hoor ik mijn oom zeggen. ‘Niets door de vinger zien. Voor je het weet denken die meisjes dat ze zich alles mogen permitteren. Net als Khadija.”

Lees verder: http://vbnow.nl/2014/06/09/recensie-doelwit/