“Een heerlijke zomerboek”

Eindelijk een boek waarin de hoofdpersoon nogal veel missers meemaakt en een beetje verdwaald is en het niet altijd beter dan iedereen weet. Ik heb namelijk een hekel aan boeken die voorspelbaar zijn. Tien jaar chaos was totaal onvoorspelbaar. Het boek blikt op het leven van: Bryony Gordon, een verwaarloosde twintiger. Ze is alles behalve braaf. Is niet vies van drankjes en op den duur ook van xtc-pillen en nog maar te zwijgen over haar ‘vriendjes’. Wil perse beter dan haar zusje zijn alhoewel ze ook van haar houdt. Alles is een wedstrijd, iets wat in werkelijkheid ook niet ongemerkt voorbij gaat: een haat-liefde-verhouding tussen zussen.

“Denk je dat we moeten gaan samenwonen?’
Ik heb er altijd naar verlangd deze woorden te horen. Alleen niet van mijn zus. Ik wil niet met mijn zus samenwonen. We wonen verdorie al ons hele leven samn terwijl we eerst de beestjes van Sylvanian Families en later de kleren van Topshop van elkaar pikten. ‘Ik wil niet met jou samenwonen’, zeg ik minachtend. ‘Je bent irritant en je rookt altijd al mijn sigaretten op. Bovendien heb je geen werk. Je bent al drie maanden geleden afgestudeerd en je doet niet eens de moeite om voor twaalf uur je bed uit te komen, laat staan naar een baan te zoeken. He tis al erg genoegd dat ik met je moet samenwonen onder het dak van pap en man. Of alleen van mam. Of wat onze verpeste gezinssituatie tegenwoordig maar is. Ik moet er niet aan denken hoe je zult zijn als je de vrije teugel krijgt.”

Tien jaar chaos is een zeldzame boek. Zulke boeken tref je niet vaak op de boekenmarkt. Maar dit soort boeken zijn wel de boeken die proeven naar snoep, bij iedere bladzijde dat ik dit boek verslond werd het boek steeds zoeter. Net wanneer je denkt dat je het beter weet blijkt Bryony gewoon een andere wending te nemen in haar leven. Totaal onvoorspelbare wendingen. Gorden heeft naar mijn mening een onwijs gestoorde en keigoede boek geschreven. Het boek dat letterlijk vertelt hoe ze denkt over haar vrienden en andere zaken. Misschien zijn sommige gedachten wel iets te hopeloos en gevaarlijk maar dit is wel de keiharde realiteit. Ik denk dat veel twintigers zich in haar boek zullen herkennen. Dit is ook wat het boek zo goed maakt. Voor ik het wist verslond ik dit zoete boek binnen no-time. 283 pagina’s leesplezier. Lekker geschikt voor de zomer, krijg hier zomerkriebels van. Vergeet Bridget Jones (en andere vrouwenfilms) die heb ik nooit leuk gevonden. Tien jaar chaos zou verfilmd moeten worden. Ik zou hier met veel plezier naar kijken.