Hoe ver kun je gaan in goedheid? In onzelfzuchtigheid?

Op de cover staat een quote van David Van Reybrouck;
'Dit boek is een dialoog met onze grillige, taaie tijd. Lees het traag. Leg het weg. Lees het weer.'
Dat is wat ik gedaan heb.
Allereerst ben ik gaan lezen over de Vlaamse Westhoek, deze streek was mij niet bekend in de zin van; ik ben er geweest en ken de streek en de mensen.

Dit boek heeft 30 hoofdstukken. Het begint met nummer 30 en telt af naar 1. Zo gaat het ook met het geluk van Alphonse.
Het verhaal gaat over het leven met al zijn valkuilen, soms lijkt het prachtig maar liggen de problemen op de loer. Alphonse lijkt daar boven te staan en is zijn omgeving tot steun in hun leed. Hij groeit in zijn welbehagen hoe meer hij mensen bij kan staan in hun onvermogen om te kunnen genieten van het leven.

Hoe ver kun je gaan in goedheid? In onzelfzuchtigheid?

Je zou denken dat het een zwaar boek is door alle leed en discriminatie, maar Annelies Verbeke heeft een heel goede balans gevonden door haar luchtige schrijfstijl te vermengen met zware onderwerpen.
Ik heb het graag gelezen en opnieuw gelezen. Er spreekt zowel neerslachtigheid als optimisme uit. Dat optimisme heeft naar mijn mening de overhand. Het blijft aanwezig tot het laatst.
'Hij kan nog een paar dingen denken en het eerste wat hij denkt is dat hij zich zo lang mogelijk aan die gedachte vast moet houden. Ze willen met je vechten omdat ze niet weten hoe ze met je moeten dansen, denkt hij zo hard hij kan.'
Ik waardeer deze roman met 4,5/5 sterren.