Lezersrecensie
Dom gansje op de campus
De jonge Claire van Laerhoven (Cleo) studeert een seizoen aan een
Canadese universiteit. Wat leuk en gezellig begint eindigt in een
nachtmerrie. Al snel worden twee leraressen dood aangetroffen. Dat
er een verband moet zijn is meteen duidelijk, maar hoe, wat, wie en
waarom?
Cleo gaat op onderzoek uit. Dat is dom en ongeloofwaardig. Haar vader in Nederland, een bekend jurist, waarschuwt Cleo om zich zeker in het buitenland ver van politiezaken te houden. Maar nee, in elk volgend hoofdstuk blijkt hoe naïef de Nederlandse studente is. Ze werkt zich dan ook voortdurend in de nesten en wordt zelfs door de politie even verdacht van betrokkenheid bij de moorden.
De campus is de tweede thriller van de jonge Brabantse schrijfster Nathalie Pagie. Vorig jaar debuteerde zij met De toneelclub. Pagie schrijft over jonge mensen en stemt haar stijl daarop af. Dat kan verfrissend zijn, al zijn de teksten vrij obligaat doorspekt met Wow! en Shit! Helaas is haar schrijfstijl dikwijls bijna te simpel, en roept deze meer associaties op met die van een kort verhaal in een meidenblad dan met een volwassen boek. Halloweenfeestjes en kantinemaaltijden worden uitgebreider beschreven dan de achtergronden van de moordslachtoffers.
Het verhaal kabbelt tweehonderd pagina’s voort zonder dat er veel opwindends gebeurt. Pas op het einde wordt het echt spannend. Cleo is –alweer- zo dom om een weekeinde met een Deense student de bergen in te trekken. Daar ontspint zich een kat-en-muisspel dat je in een ruk uitleest. Hiermee bewijst Pagie dat ze absoluut wel spannend kan schrijven. Maar waarom dan niet van begin tot eind?
Cleo gaat op onderzoek uit. Dat is dom en ongeloofwaardig. Haar vader in Nederland, een bekend jurist, waarschuwt Cleo om zich zeker in het buitenland ver van politiezaken te houden. Maar nee, in elk volgend hoofdstuk blijkt hoe naïef de Nederlandse studente is. Ze werkt zich dan ook voortdurend in de nesten en wordt zelfs door de politie even verdacht van betrokkenheid bij de moorden.
De campus is de tweede thriller van de jonge Brabantse schrijfster Nathalie Pagie. Vorig jaar debuteerde zij met De toneelclub. Pagie schrijft over jonge mensen en stemt haar stijl daarop af. Dat kan verfrissend zijn, al zijn de teksten vrij obligaat doorspekt met Wow! en Shit! Helaas is haar schrijfstijl dikwijls bijna te simpel, en roept deze meer associaties op met die van een kort verhaal in een meidenblad dan met een volwassen boek. Halloweenfeestjes en kantinemaaltijden worden uitgebreider beschreven dan de achtergronden van de moordslachtoffers.
Het verhaal kabbelt tweehonderd pagina’s voort zonder dat er veel opwindends gebeurt. Pas op het einde wordt het echt spannend. Cleo is –alweer- zo dom om een weekeinde met een Deense student de bergen in te trekken. Daar ontspint zich een kat-en-muisspel dat je in een ruk uitleest. Hiermee bewijst Pagie dat ze absoluut wel spannend kan schrijven. Maar waarom dan niet van begin tot eind?
1
Reageer op deze recensie