Amerikaans epos

Na de laatste pagina blijf je even verdwaasd en vol ongeloof zitten. Je hapt naar adem, bladert nog eens terug, leest het laatste hoofdstuk opnieuw. Heb ik het nou goed begrepen? Is het echt zó gegaan?
Ja dus. Wat een einde. Je bent ontroerd, geschokt. Wat een epos.
Charles Frazier heeft met Cold Mountain een fraai meesterwerk neergezet, waarin de Amerikaanse burgeroorlog in de jaren zestig van de 19e eeuw centraal staat. Wij leren op school vooral over onze vaderlandse geschiedenis. Als je iets verder wilt kijken dan ons eigen land, of laat ik niet flauw zijn, verder dan Europa, dan moet je er toch echt zelf werk van maken. Dat kun je doen door het lezen van historische romans. Een historische roman bied je immers naast het verhaal op zich ook een inkijk in een stuk geschiedenis. In dit geval over Amerika. Zo'n boek triggert je om er meer over te gaan lezen. Dat zal ik zeker gaan doen.
Frazier maakt zo'n oorlog toegankelijk door het verhaal klein te houden, dichtbij te brengen. Hij heeft een krachtige verteltrant, weet emoties scherp te raken en geeft zeer toegankelijke beschrijvingen van mens, plant, dier en natuur. Het boek is bepaald geen 'vluggertje', je moet er echt de tijd voor nemen en volhouden als het soms wat te veel van je lijkt te vragen. En dan krijg je er heel veel voor terug. Prachtig!