(Vaderlands)liefde

Een intigerende flaptekst, maar tjonge wat een pil, zeg. Begin er maar eens aan. Nou, ik heb het gedaan, al weer enkele jaren geleden en ik heb er geen spijt van gehad. Want het is een van mijn favorieten geworden: In zee, twee jongens staat in mijn persoonlijke top-tien.
Het begin is moeizaam, maar zit je eenmaal in het verhaal dan word je er zo door gegrepen dat wegleggen niet meer mogelijk is. In zee, twee jongens is een zo op en top menselijke roman midden in een stuk Ierse geschiedenis die door Jamie O'Neill gevoelig en toch niet sentimenteel wordt verteld. Het is zijn debuut en dat is echt ongelooflijk. Het is een rijk boek, prachtige taal en tegelijk o zo teder.
Als ik het ooit met de flaptekst die door de uitgever op het boek wordt geplaatst eens ben, dan is het nu wel: ''de rijkdom van menselijke gevoelens is tastbaar: een liefdesgeschiedenis en tegelijk een onsentimenteel verhaal over politiek en vaderlandsliefde. Het boek heeft een zachtheid die je maar weinig tegenkomt in de moderne literatuur". Ik kan dat niet mooier zeggen, maar zo is het wel.