Aangename verrassing

Na een paar gesprekken met de dochter van een kennis van vroeger komt Frieda erachter dat de man die haar jeugd heeft bezoedeld nog steeds slachtoffers maakt. Frieda besluit in actie te komen.

Als tiener heb ik veel boeken van het schrijversechtpaar Nicci French gelezen tot de boeken allemaal in elkaar over leken te vloeien en de lol eraf was. Ik ben dan ook met niet al te veel enthousiasme begonnen aan Donderdagskinderen. Vandaar dat ik aangenaam verrast was. Ten eerste is Frieda Klein een heerlijk personage. Ze doet me ietwat denken aan Sarah Lund van de TV serie The Killing. Een zeer zelfstandige, extreem analytische en, bij vlagen, anti-sociale vrouw. Misschien komt ze wat koud over op sommige lezers, maar ik hou daar wel van.

Het mysterie is ook gewoon ouderwets goed. Allerlei pijnlijke dingen uit Frieda's verleden komen weer bovendrijven terwijl ze probeert om er nu eindelijk achter te komen wie haar als jong meisje pijn heeft gedaan. Vooral de relatie met Frieda's moeder vond ik erg mooi beschreven. Twee mensen die eigenlijk helemaal niets meer met elkaar hebben en hierover ook niet plotseling van gedachten veranderen om een tranentrekkend einde te faciliteren. Nee, ze zijn echt klaar met elkaar, wat misschien zelfs nog hartverscheurender is als conclusie.

Het enige wat ik heb aan te merken op het boek is dat ik niet weet of een hele serie met Frieda net zo houdbaar is als een redelijk op zichzelf staand boek. Het valt me altijd op dat als een personage in meerdere boeken voorkomt ik het op een gegeven moment een beetje vermoeiend vind dat iedereen of gek op haar is of een diepe haat voor haar koestert. Ook in dit boek is er niemand die Frieda tegenkomt die reageert met een verfrissend, 'Wie? Frieda Klein? Nog nooit van gehoord.'