Een aanrader voor jongens en meiden en hun vaders!

Tosca Menten schreef in 2009 het boek Dummie de Mummie en de gouden Scarabee. De tekeningen zijn gemaakt door Elly van Hees. De eerste druk is verschenen in 2009, ik heb de vijftiende druk gelezen uitgegeven in 2014.

De schrijfstijl van Tosca Menten is te omschrijven als zeer goed leesbaar, met enthousiasme in de communicatie tussen de personen en creatief taalgebruik, zoals de zelfverzonnen scheldwoorden; 'Plofzak Drollemans' en 'Lelijke Pimpoffel'. Doordat Egypte een belangrijke rol speelt in het verhaal, komen er ook veel oud Egyptische woorden in voor, die in een ander lettertype zijn afgedrukt. Ook komt er op speelse wijze veel informtatie over het oude Egypte met haar Farao's, sacrofagen en piramides naar voren. De illustraties zijn in het boek zwart wit en getekend met zwarte lijnen en ingekleurd met een aquareltechniek. Ze zijn losjes neergezet, met soms tekst in de illustratie ter aanduiding van een begrip.

Het verhaal gaat over Goos Guts een jongen van 10 jaar en zijn vader Klaas. Goos woont in een heel gewoon klein dorp Polderdam. De vader van Goos werkt vanuit huis als kunstschilder, hij verkoopt nooit iets van zijn schilderen en ze leven eenvoudig. Beide mannen zorgen voor elkaar, hoewel Klaas wel iets meer voor Goos zorgt dan andersom. Iedere dag eten ze brocolli in allerlei variaties omdat daar veel vitamines inzitten volgens vader Klaas.
Goos is een heel gewone jongen die zeker niet de slimste is van de klas, zeker de helft van de klas is slimmer. Hij is ook nergens de beste in en ook niet de allermooiste jongen om te zien.

Goos zit in de klas bij meester Krabbel, de meester is er op gebrand om de scholenwedstrijd rond het thema Egypte te winnen met zijn klas. Ze zijn al weken bezig met het onderwerp, de meester vertelt verhalen, laat veel zien en iedere leerling mag er een werkstuk over maken.

Er gebeurt een ongeluk met een vrachtwagen, waarin drie mummies worden vervoerd. Door een onweersbui raakt de vrachtwagen van de weg, een sacrofaag vliegt uit de vrachtwagen en versplintert in een greppel. De chauffeur weet net op tijd uit de vrachtwagen te komen nog voordat, deze in vlammen opgaat. De geschrokken chauffeur rent richting de greppel, daar ziet hij een kleine mummie springen en wegrennen. Hij gelooft zijn ogen niet, de iets later arriverende politie gelooft het verhaal ook niet.

Goos ontdekt op zijn kamer een zeer smerige lucht, die vast afkomstig zal zijn van een rottende, dode muizenfamilie. Hij pakt een boek en stapt in zijn bed, dan krijgt hij de schrik van zijn leven. Daar ligt een mummie. Klaas en Goos staan de mummie toe om hen te blijven logeren en in de dagen die volgen leren ze hem steeds beter kennen. Ze noemen hem bij zijn initialen D.U.M.M.I.E. want elke keer zes namen oplepelen is toch wel erg handig. Ze leren Dummie steeds beter kennen en proberen hem kennis te laten maken met alles wat voor hen zo normaal is van elektrische aparaten tot de Nederlandse taal.
Na een aantal weken inburgeren, wil Dummie graag met Goos mee naar school. Dit is nog niet zo eenvoudig, want een mummie wordt natuurlijk nooit toegelaten op een gewone basisschool in Polderdam. Ze verzinnen een verhaal over brandwonden, littekens en een speciaal verband en dat hij als verre familie is aangewezen op Klaas en Goos. Dummie gaat mee naar school en hoewel Goos het erg spannend vindt gaat het meestal goed. Er gebeuren allerlei grotere en kleinere gebeurtenissen die in iedere groep met tienjarigen gebeuren en ook wat vreemde voorvallen door de aanwezigheid van Dummie.

Ik vind het boek zeer sterk door de herkenbaarheid die veel kinderen zullen hebben bij de personages in het boek. Het is avontuurlijk door de aanwezigheid van de mummie en de spanning die alle geheimen hier omheen oproepen bij de omgeving. Het thema Egypte wordt op een speels informatieve manier naar voren gebracht. Je pikt als lezer dingen in mindere of meerdere mate allerlei begrippen en historische informatie op, zonder dat het een geschiedenisboek. Daarnaast is de sfeer zeer sterk neergezet door de auteur. Soms is het chaotisch, dan weer gezellig, kil of superspannend. Het is knap hoe dit elkaar afwisselt en de scenes elkaar versterken. De keuze voor een vader en een zoon, die samen achteraf wonen vind ik als lezer ook erg sterk gekozen. Dit geeft een ander rolmodel, dan in vele andere boeken.

Ik zou het boek zeker aanraden, het is een prachtig boek om voor te lezen als vader aan kinderen in de leeftijd van 7-10 jaar. Zelf lezen kan natuurlijk ook in dit boek, waarin je jezelf heerlijk kan verliezen.