Wiplala betinkelt nog steeds

Annie M.G. Schmidt schreef het boek Wiplala. De eerste druk is van 1957, het boek wordt in 1958 bekroond als Kinderboek van het jaar (nu Gouden Griffel). Ik las de 42e druk uit 2014. 
Het boek is voorzien van een nieuwe omslag, met een omslagbeeld van BosBros. Dit hangt samen met de familiefilm die net is verschenen in de bioscopen. 

Kinderboeken die langer geleden geschreven zijn, lees ik met gemengde gevoelens. De herinneringen aan een boek zijn soms prachtig, dan valt een boek soms tegen als je het opnieuw leest. 
Ook dit boek van Annie M.G. Schmidt heb ik lang geleden al gelezen, maar ik had er nauwelijks meer herinneringen aan. Verder heb ik ook veel klassiekers van Annie M.G. Schmidt gelezen of voorgelezen gekregen. Mijn algemene beeld van boeken van deze schrijver is dat er volop ondeugende scenes in zitten, altijd avonturen en bijzondere voorvallen. 

Wiplala speelt zich af in de jaren vijftig, het gaat over een vader en zijn zoon en dochter Blom. Vader werkt als schrijver en typt achter zijn schrijfmachine aan zijn nieuwste boek. De kinderen vervelen zich en dan ontdekken ze Wiplala. Wiplala lijkt op een kabouter, maar is dat niet het is een wiplala. Dit kleine wezentje is heel bijzonder doordat hij kan betinkelen. Maar hij is weggegaan bij de andere wiplala's omdat hij door hen werd uitgemaakt voor 'prutser'. Omdat hij het betinkelen nog niet zo goed onder de knie heeft.
De familie Blom is onder de indruk wanneer Wiplala de kat betinkeld en deze verandert in een stenen beeld. Gelukkig krijgt hij de kat ook weer terug betinkeld en functioneert deze weer als voorheen. Met de buurman, een arme onbekende dichter gaat het mis, hij wordt betinkeld door Wiplala, maar blijft een standbeeld. Dit geeft een zeer bijzondere wending aan het leven van de zus van de dichter met wie hij samenwoonde.
De familie Blom beleefd met Wiplala bijzondere avonturen, ze zien de stad (Amsterdam) vanuit een heel ander perspectief. Er gaat van alles mis en komen bijzondere dingen op hun pad, mooie ontmoetingen en goede vriendschappen.

Het boek is prachtig geschreven, wanneer je het boek leest, voelt het niet als ouderwets. Er zijn enkele woorden, die we nu niet meer gebruiken zoals; gulden, schrijfmachine, kruidenierswinkel en een telefoon met draaischijf. Dat heb ik absoluut niet als hinderlijk ervaren, ik kan het mijn zevenjarige dochter makkelijk voorlezen en haar de woorden eventueel uitleggen.

Ik ga het boek zeker voorlezen aan mijn dochter en waarschijnlijk ook met haar daarna de film bekijken in de bioscoop. 

Het boek verdient het zeker om nog steeds gelezen te worden!