Leedvermaak?

Rachel Jenner, gescheiden en nog bezig dat te verwerken, laat op een zondag haar zoontje een eindje vooruit lopen. Hij is eventjes uit haar oog verdwenen en als ze op de afgesproken plek aankomt ziet ze geen Ben, alleen een slingertouw zacht op en neer gaan. Hij is verdwenen en een zoekactie o.l.v. de politie levert niets op. Paniek bij Rachel, John de vader van Ben en zijn nieuwe vrouw. Rachel moet een verklaring voorlezen voor de tv, maar ze neemt het heft in eigen handen, spreekt haar eigen tekst met als gevolg dat de publieke opinie zich tegen haar keert. Het is immers haar schuld omdat zij hem alleen liet gaan, misschien heeft zij hem wel wat aangedaan....
Het boek is in de ik-vorm geschreven, waarbij enerzijds Rachel haar versie van het verhaal vertelt en rechtstreeks de lezer aanspreekt. Anderzijds de ervaring van Jim, de leidinggevende politieagent bij het onderzoek, die zijn verhaal vertelt over dezelfde periode. De laatste vertelt ook in de ik-vorm het verhaal, maar komt ook via gespreksverslagen van zijn psycholoog in beeld.
Laat me niet alleen is een psychologische thriller met verschillende verhaallijnen, die de lezer meeneemt in de verschillende opvattingen over het gebeurde. Mensen blijken geheimen te hebben voor elkaar, die leiden tot nieuwe beelden en verwachtingen over het gebeurde. De ontknoping is uiteindelijk toch nog een verrassing.
De verhaalfiguren worden door de auteur goed neergezet met hun zekerheden en twijfels. De beschrijving van het gebeurde zie je als een film voor je. Het slothoofdstuk waarin de ik-persoon Rachel nog een beschouwing geeft is gedeeltelijk overbodig en nogal moraliserend. Dat heeft het boek niet nodig en onderschat de lezer enigszins. De twee verhalen van Jim en Rachel komen daar echter wel bij elkaar en krijgen extra diepgang. De vraag of Jim bij de politie is gebleven laat de schrijfster over aan de lezer.