In één adem uitgelezen

Wat een geweldig goed boek, zodra je begint word de toon direct gezet, je wordt meteen meegezogen in de wereld van Josefien Langeveldt die ten tijde van de tweede wereldoorlog een beslissing neemt waar zij de rest van haar leven spijt van heeft.

De streng gelovige Katholieke Josefien woont met haar man en 7 zoons in een bovenwoning in Amsterdam, in 1943 bevalt zij van haar eerste dochter Lise, die later in het boek een grote rol aanneemt. Wanneer op een morgen Lise doodziek is, stuit Josefien met haar dochter op een razzia in de buurt, een Joodse vrouw probeert wanhopig haar baby aan Josefien te geven, maar deze is zo overrompeld en angstig dat zij zich er geen houding mee weet, en er vandoor gaat. Een keuze waar zij de rest van haar leven mee moet leven, en dat is niet makkelijk. Na de oorlog krijgen ze nieuwe onderburen, een Joodse vrouw met haar dochter Pauli, Lise en Pauli hebben meteen een klik met elkaar en worden vriendinnen. Iets wat Josefien meteen tegen haar borst stuit, ze zit tenslotte op een Katholieke school waarom zoekt ze daar niet gewoon een vriendin op? Daarnaast knaagt het aan haar of de buurvrouw misschien wel de vrouw is van wie zij de baby afgewezen heeft. Maar ze durft er met niemand over te praten laat staan het aan haar vragen.

Het boek gaat over, liefde, geloof, spijt, het naoorlogse leven en de wederopbouw, hoe de Joden na die tijd weer werden ontvangen en de trauma's die de overlevenden over hadden gehouden. Maar ook een boek over vriendschap. Het boek zuigt je meteen mee in de levens van de familie Langeveldt, de personages Lise/Josefien wissellen zich af, zodat je van beide een kijkje in de levens krijgt, hoe beide alles ervaren. Dit zorgt ervoor dat je je in kunt leven in de personages en het verhaal. Ik heb het boek in één adem uitgelezen wat een prachtig geschreven boek, ondanks alles sluit je het boek met een tevreden gevoel. Ook al vond ik het persoonlijk jammer dat ik het boek al uit had.