Mooi, soms zelfs poëtisch
Een uit verrassend perspectief geschreven boek, nl. vanuit de
Dood, die druk is met zijn werk, zeker in de oorlogsjaren, maar
hij schrijft daar soms heel vertederend over, bijv. "Op een
gegeven moment zal ik me over je heen buigen, zo vriendelijk
mogelijk. Ik zal je ziel in mijn armen houden. Achter mij zal een
kleur zichtbaar zijn. Ik zal je zachtjes wegdragen." Hij doet dus
gewoon zijn werk, maar vol zorg en heeft het er soms zelfs
moeilijk mee. Nieuwsgierig geworden naar het meisje dat hij later
de boekendief noemt, tijdens het meenemen van de ziel van haar
broertje, blijft hij haar tijdens haar leven diverse keren tegen
komen en hij wordt nieuwsgierig naar wat er met haar en ronom
haar gebeurt.
Ik ben het niet eens met dat het kinderlijk taalgebruik is. Het
leest makkelijk ja, maar het gaat ook om het leven van kinderen
in de oorlogsjaren. Doordat het soms eenvoudig is, is het soms
des te schrijnender omdat je weet wat er allemaal gebeurde in de
oorlog.
Er is regelmatig heel mooi taalgebruik, soms zelfs poëtisch. Wat
dacht je van het volgende: "Ze zong een liedje, maar zo zacht dat
niemand het kon horen. De noten werden geboren op haar adem, maar
stierven op haar lippen."
Het boek kreeg voor mij steeds meer vaart, en de tussenstukjes
vond ik wel grappig, soms had het ook echt wel humor.
Al met al vond ik het een heel bijzonder boek.
Reageer op deze recensie