Loslaten en vasthouden

In ‘’Onvervangbaar’’ tracht de schrijver in de huid van de personages te kruipen die te maken krijgen met orgaandonatie. Niet alleen de donor, maar ook de ontvanger, de familie om donor en ontvanger, en de dader van het ongeluk krijgen aandacht. Zo krijg je als lezer een goed beeld op wat voor manier een karakter, maar ook een levenswijze, de gebeurtenissen kleurt. Zo wordt de partner van de ontvanger afgeschilderd als iemand die met zichzelf worstelt en het niet uit kan houden bij het lijden van zijn vrouw. Dit personage is interessant maar krijgt verder weinig diepgang. Daarnaast is er meer aandacht voor de weduwnaar van de donor. Zijn gevoelens worden duidelijk omschreven en als lezer kun je goed begrijpen wat hij voelt en ervaart. Op zijn strijd volgt op een gegeven moment een verlichting van begrijpen. Als lezer voel je jezelf dan bijna opgelucht. De relatie met zijn ex-schoonmoeder Bernice is een merkwaardige. Eigenlijk zijn deze twee tot elkaar veroordeeld. Niet alle fragmenten uit deze relatie zijn van toegevoegde waarde; er wordt bijvoorbeeld te vaak een maaltijd omschreven.

Sommige zinnen in het boek zijn mooi opgebouwd. Het boek is soms te detaillistisch, maar gebruikt daarentegen prachtige vergelijkingen voor dagelijkse gebeurtenissen. Dit doet aan literatuur denken, toch heeft de roman niet de vaart die het tot literatuur zou kunnen maken. Sommige episodes zijn langdradig. De schrijver maakt al vroeg zijn punt: het weergeven van de emotionele gevolgen van orgaandonatie. Het is wat mij betreft niet nodig om dit steeds te benoemen, het wordt namelijk wel duidelijk door het verhaal. Daarom kan dit boek mensen aan het denken zetten, wat zeker van belang is rond dit thema. Het fragment waarin de ex van de donor het hart van zijn vrouw aanraakt, in een ander lichaam is erg mooi en is wat mij betreft de kern van het boek. Loslaten en overgave zijn daarom kernthema’s.

Het boek is mooi vormgegeven en daarom nodigt het uit tot lezen. Het boek is vooral aan te raden voor mensen die een bevestiging nodig hebben van de juistheid van hun keuze tot donor bevestigd te zien krijgen. Er worden weinig kritische noten gekraakt over orgaandonatie. Maar eerlijk is eerlijk, het boek is ook geen theorieboek, maar een roman waarbij de schrijver de keuze heeft dit wel of niet te doen.