Heerlijke voorleesverhalen voor het slapen gaan

'I think the most precious thing you can give a child is your time. And the next most precious thing you can give a child is an interest in books. If you’re brought up with books being part of the furniture, with a story being read to you when you go to bed at night, it’s a very good start in life. I never went to bed without a story when I was small.'
The Guardian, November 2014

'Ik denk dat je tijd het meest kostbare is dat je een kind kunt geven. Op de tweede plaats komt interesse in boeken. Als je wordt opgevoed met boeken als deel van je leven, met een verhaaltje voor het slapen gaan, is dat een hele goed start. Ik ging nooit zonder een verhaaltje naar bed toen ik klein was.'

In een tijd waarin mensen nog niet raar opkeken van een klein beertje met een rare hoed op een Londens station, wachten mevrouw en meneer Brown hun dochter Judy op. Het is zomer en het station is vol vakantiegangers en bagage. Daar zien ze hem, net aangekomen uit de binnenlanden van Peru. Aan zijn nek hangt een kaartje 'ZORG AUB GOED VOOR DEZE BEER'. Zo’n beestje kun je  toch niet zomaar achterlaten? Dus ze nemen hem mee en noemen hem naar het station waar ze hem hebben gevonden: Paddington.

Paddington is erg schattig, maar ook erg onhandig. Daardoor beleeft hij allerlei avonturen, waarbij de familie Brown hem regelmatig uit een moeilijke situatie moeten redden. Zoals op het metrostation, waar allemaal honden, roltrappen en mensen zijn. Paddington kijkt zijn ogen uit en raakt mevrouw Brown en Judy al snel kwijt. De mensen hebben allemaal haast en worden boos op dat domme beertje, dat niets snapt van alle regels die gelden bij roltrappen op metrostations.

Soms doet hij ook per ongeluk wat goeds. Zoals bij het schilderij, waarmee meneer Brown meedoet aan een wedstrijd. Paddington had het overgeschilderd zonder dat hij door had hoe belangrijk dit kunstwerk was. Te laat beseft hij wat er aan de hand is, hij krijgt het helemaal benauwd. Maar als het schilderij de hoofdprijs wint, kan niemand boos op hem zijn natuurlijk.

Michael Bond (1926) heeft in totaal 26 Paddington-boeken geschreven. Een beer genaamd Paddington is de eerste en verscheen in 1958, de laatste is van 2012. Dat Paddington met zijn tijd is meegegaan blijkt wel uit het onderwerp van dat boek: Paddington belandt in de Olympische Spelen van Londen. De boeken zijn vertaald in 40 talen en er zijn wereldwijd meer dan 30 miljoen exemplaren verkocht.

Paddington is deels geïnspireerd op een groepje kinderen, dat Bond in die tijd zag staan op een station. Vluchtelingen met een briefje om hun nek en een koffertje in hun hand. Maar ook op een Hongaarse vriend van Bond, die met tien pond op zak vlak voor de Tweede Wereldoorlog voor de Duitsers moest vluchten naar Londen en zich daar maar moest redden. Paddington is net als zij een soort outsider, die van buitenaf naar de Engelse samenleving kijkt. Net als een kind: onbevangen en vragend. 

De charme van Paddington ligt ook in zijn beleefdheid. Daarin lijkt hij, zo zegt Bond onder andere in een interview in de Guardian in november 2014, op Bonds vader. Net als Paddington droeg hij altijd een hoed, zelfs als hij ging pootje baden in zee. Anders kon hij hem niet afnemen om iemand te groeten.

Michael Bond zelf heeft ook wel wat van Paddington, hij is zeker geen stereotype Engelsman. Hij woont een week per maand in Parijs en vindt in tegenstelling tot velen Fransen aardig.

'Paddington is altijd bij me', vertelt hij ook in het interview, 'Altijd vraag ik me af: wat zou Paddington hiervan zeggen?'

Ieder kind gun je toch de verhalen van Een beer genaamd Paddington voor het slapen gaan. Even tijdloos als Jip en Janneke.

Deze herdruk van de oorspronkelijke eerste Nederlandse uitgave in 1997 verscheen bij uitgeverij Moon met de originele illustraties van Peggy Fortnum. Het boek verscheen voor het eerst in Engeland in 1958. Om voor te lezen aan 3 jaar en ouder.