Niets houd haar tegen, zeker niet het blind zijn.

Ook uit dit korte verhaal blijkt weer dat Amanda Prowse je kan pakken met haar schrijfstijl, haar aandacht voor wat mensen beweegt. Geinspireerd op het echte leven, ontmoeten we een sprankelende persoonlijkheid, Imogen en bekijken en ervaren we de wereld vanuit haar standpunt. 24 jaar en blind sinds haar geboorte. Haar beste vriendin en partner in crime is Jenny.
Ik wil graag een baby, vertelt ze haar. Meer dan wat dan ook. Hoe lang voel je dit al? Eigenlijk continue. Ik heb altijd gedacht uiteindelijk wordt ik moeder. Er volgt een reis van ups and downs.
En dan is Leah daar en vraagt Imogen om haar kind te beschrijven. She has long fingers with tiny nails that I can see dancing over piano keys or holding a bow against a cello. Her skin is pale like buttermilk, pure and soft. Her eyelashes, thick and dark, sit like tiny sleeping bugs on top of her rosy cheeks. She looks like goodness, she looks like happy, she looks like you.