Sterre Carron flikt het weer.

** Recensie Trifla van Sterre Carron **

Waar gaat het verhaal over:

Marie Teugels gaat joggen met haar hond. De hond komt alleen terug naar huis, zonder Marie! Wat is er gebeurd?
Rani Diaz, Hoofdinspecteur begint net weer met werken na haar zwangerschapsverlof, en wordt meteen samen met haar team belast met de mysterieuze verdwijningszaak. Er is geen enkel aanknopingspunt, geen tip of bruikbaar spoor, helemaal niets! De temperamentvolle hoofdinspecteur moordzaken tast volledig in het duister.
Na twee maanden verdwijnt er weer een vrouw, deze keer is het Zieta Hofman, een onderwijzeres ze verdwijnt plotseling nadat zij de school heeft verlaten.
Sluipt er soms een monster rond? Die jonge vrouwen ontvoert ‘voor eigen plezier?’
De verdwijningen zorgen voor een massa angst. Wie is er nog wel veilig? En kan iemand daar nog voor instaan?
Stoppen de verdwijningen of zullen er nog meer vrouwen verdwijnen?
Zal Rani niet ten onder gaan aan de immense hoge druk? En houdt ze zich staande als ze ook nog een vriend verliest?
Zou Rani nog op tijd beseffen dat ze dringend haar onderzoeksterrein moet verleggen? De vraag is alleen hoe precies?


Sterre Carron flikt het weer!!!

Trifla is na Mara, Thirtha en Matsya de vierde thriller over de Italiaanse Rani diaz.
En weer weet ze mij opnieuw, volop in spanning te laten zitten. Vanaf het begin van het boek sleurt Trifla je als een wildwater rivier mee, om je pas los te laten bij het einde.
Het verhaal is erg goed opgebouwd, de spanning blijft in het hele verhaal goed gedoseerd en is geen enkel moment saai.
Sterre Carron heeft een erg beeldende, bijna filmische schrijfstijl, ze beschrijft alles zo dat je het gevoel hebt dat je zelf met Rani Diaz meeloopt. Het verhaal is met veel vaart geschreven, zodat het heerlijk wegleest.
De spanning die je telkens weer opnieuw beleeft, als je haar boeken leest, kun je vergelijken met een parasiet die net zolang in onze geest blijft knagen, langzaam en tergend, totdat het zich een weg naar buiten weet te vinden, maar dit is pas aan het einde van het verhaal, Sterre carron geeft niets te vroeg weg.
Sommige scenes zijn zo goed neergezet dat het mij de rillingen bezorgde en dat ik bepaalde dingen bijna zelf ging voelen.
Ook weet ze elke keer de titel van het verhaal op een prachtige manier terug te laten komen in haar boeken. Ik zou haar persoonlijk kwa schrijfstijl vergelijken met de Karin Slaughter van de lage landen.
Het enigste wat mij opviel, is dat er best veel Vlaamse woorden worden gebruikt, waar ik soms de betekenis niet helemaal van wist. Het heeft me niet gestoord, want ik las er gewoon overheen.

Toch heb ik nog wel een minpunt: Vind het erg jammer dat de boeken van Sterre Carron zo snel uit zijn, ik liet er bijna mijn man door verhongeren omdat ik door wou lezen.

Eind oordeel: Het wordt bijna een gewoonte, maar ik geef Trifla 5 ***** Dik verdiend!