psychologisch sterk verhaal

Dit is het eerste boek van Helen Fitzgerald dat ik lees, in 2006 debuteerde ze met Dead Lovely dat in 2011 vertaald werd als Kleine meisjes. De overdosis is haar zesde roman.
Het verhaal in dit boek doet onmiddellijk denken aan de verdwijning van Madeleine (Maddie) McCann in 2007. Ontvoering zeggen de ouders maar ook hier hebben zij alle aanwijzingen tegen en worden er van verdacht er zelf verantwoordelijk voor te zijn.
In De overdosis wordt het verhaal langs verschillende kanten in beeld gebracht. Dat overlapt soms maar dit maakt het verhaal boeiend. Vooral de psychologische kant is sterk aanwezig, dit is trouwens de grote kracht van dit boek.
Langzaam maar zeker krijgen de verschillende personages vorm, toch diegenen die er toe doen. We leren ze kennen vanuit verschillende hoeken en op die manier wordt het beeld dat je van hun hebt constant bijgesteld. Aan het einde kan je dan zeggen 'Ah ja, juist, zo is het'.
Dit is een boek om tussendoor over na te denken en het blijft na het dichtklappen ook nog in je gedachten. Hoe zou ik het doen? Zou ik ook zo handelen? Of helemaal anders? Waarschijnlijk wel. Tijdens het lezen wordt duidelijk dat mensen maar doen wat ze doen door hun verleden. Dat bepaalt voor een stuk tot welke mensen ze opgroeien. En ook al zou jij zelf anders handelen, toch begrijp je de personages in dit boek. Fitzgerald is er in geslaagd om je te laten meevoelen en in dit geval vooral met Joanna zelfs al ben je het niet eens met wat ze al dan niet doet, je begrijpt haar.
De overdosis is daardoor een gelaagd boek. Goed geschreven ook. Niet spannend alhoewel het je op een bepaalde manier toch in zijn greep houdt. Voor de liefhebbers van een psychologisch onderbouwd boek, diegenen die 'een ouder' zijn, voelen zich misschien net ietsje meer aangesproken.