boek als een wolkje, poef! en het is weggedreven

Het eerste boek dat ik las van Annelies Verbeke en ik moet zeggen dat ik niet onder de indruk was. Binnenkort bespreken we hem in de halfjaarlijkse leesclub. Een voordeel daarvan is dat je al eens iets anders leest dan je gebruikelijke repertoire. Soms verrassend goed, soms minder.
Annelies Verbeke studeerde Germaanse talen in Gent en scenarioschrijven in Brussel. In 2003 debuteerde ze met haar roman Slaap! waarmee ze toch enkele prijzen won. Sindsdien zijn er verschillende boeken van haar verschenen bij De Geus.
Dit boek is eigenlijk heel eenvoudig van opzet. Terwijl Kat thuis vertaalopdrachten uitvoert, gaat Alphonse uit werken. Hij doet van alles, schilderen, parketten schuren en vernissen, behangen en allerlei andere klusjes, wat de klant ook maar vraagt. Elke klant heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen 'geheime gekte' en dat vertellen ze met veel zwier aan Alphonse, ongewild, precies of ze kunnen niet anders. En Alphonse luistert, reageert, geeft raad en is vooral geduldig. Maar hij helpt ook. Aan het eind van het boek heeft hij zelfs een drietal keren de spoedafdeling bezocht met mensen die hij op zijn weg tegen komt.
Op deze manier kan je zeggen dat dit boek op een bundeling van verhalen lijkt met als rode draad Alphonse. En Alphonse is 'gelukkig'. Voor geluk moet je kiezen zegt hij.
Het zijn op zich allemaal mooie verhalen, de ene al wat gelukkiger als de andere, of vreemder. Alphonse maakt echt van alles mee, ook binnenshuis, met zijn vrienden en met zijn vriendin Kat. Het maakt echter ook dat het boek niet als een geheel overkomt. Er komen zoveel thema's aan bod dat het een ondoorzichtig kluwen wordt, denk maar aan een thema en het staat erin. En geen enkel thema wordt uitgewerkt, dit zou ook een onmogelijke opdracht zijn. Het maakt dat je vrijblijvend begint te lezen, je kan vanzelf het boek wegleggen en er later terug in beginnen lezen. Uiteindelijk weet je ook niet meer waar dit boek nu over gaat.
Op de kaft staat een wolkje afgebeeld, et voilà, dat is het gevoel dat je hebt na het lezen van dit boek, het wolkje is er en hop even later is het weg, weggedreven. Wat wel tof was, was dat Verbeke met humor schrijft, dat was een aangename verrassing.