expliciete plot en weinig spanning

Het vierde en laatste deel in De vier seizoenen van Öland, de zomer editie en dat het vakantie en heet is, is heel beeldend en uitdrukkelijk weergegeven.
Dit boek heeft twee verhaallijnen, het heden en het verleden maar dit is uiteraard geen nieuw concept.
De eerste verhaallijn is het heden. Op het zomers hete Öland is het toeristenseizoen van start gegaan en een remigrant maakt zijn opwachting. Van in het begin is duidelijk dat hij slechte bedoelingen heeft, de schrijver vertelt gewoon wat hij doet en met wie hij samenwerkt. Maar wie ze precies zijn en waarom wordt maar duidelijk naarmate de tweede verhaallijn vordert, het verleden.
Omdat het verhaal zo expliciet is, is er niet veel sprake van spanning. Toch slaagt Theorin er in om de lezer te verleiden om verder te lezen. Enerzijds heeft hij een gemakkelijke schrijfstijl waardoor je heel erg vlot kan doorlezen. Anderzijds is het verhaal in het verleden boeiend geschreven en het onderwerp was een verrassing. Hij heeft er heel wat historische feedback in verwerkt.
Zoals in zijn andere drie boeken uit de serie brengt hij er enkele mythologische elementen in, maar deze zijn hier duidelijk minder vertegenwoordigt.
Grafheuvel is het minste boek in de vier seizoenen reeks. Theorin heeft mooie karakters neergezet, de plot is goed, verrassend maar expliciet en eenvoudig. Als thriller is het minder geslaagd maar toch een mooie afsluiter van de reeks. Tijd voor nieuwe dingen.