vrijblijvende verhaaltjes

Reif Larsen is met Ik ben Radar aan zijn tweede roman toe. Zijn eerste, De verzamelde werken van T.S. Spivet verscheen in 2009 en is verfilmd.
Ik ben Radar is een serieus dik boek ook al zou je het niet zeggen. Schijn bedriegt, de bladen zijn gewoon dun, wat je echter niet merkt tijdens het lezen. Uiteindelijk is het wel een zwaar boek, dat verrast als je het ter hand neemt.
Persoonlijk verwachtte ik bij het zien van de zwarte cover van het boek een spannend verhaal. Volgens de achterflap speelt het verhaal zich af in verschillende continenten, Amerika, Azië, Europa en Afrika. Een allesomvattend verhaal denk je dan. Maar dit was verkeerd gedacht. Het is een roman, of liever gezegd verschillende romans. Er is zogenaamd een link tussen de verschillende verhalen maar die had er evengoed niet kunnen zijn. Het doet bijna niet ter zake maar is wel leuk.
De verschillende verhalen zijn goed te lezen en vlot, daar hoef je absoluut geen moeite voor te doen. Interessant ook. Maar uiteindelijk blijft het allemaal nogal vrijblijvend. Je leert verschillende personages kennen en je volgt ze zo goed als een leven lang. Maar als je dan moet bedenken waar het nu eigenlijk over gaat, valt dit niet te zeggen. Het zijn levensverhalen, misschien een beetje speciaal maar meer niet, alhoewel er soms wel eens over valt na te denken.
Ik ben Radar is een Groots en ambitieus meesterwerk volgens de Washington Post maar ondergetekende was niet onder de indruk. Enkele mooie geromantiseerde verhalen maar sommige delen waren toch wel saai te noemen.