Ergernis alom

Waar zullen we beginnen? Met het begin. Wat me in eerste instantie stoorde waren de botte en platte uitspraken, op het vulgaire af soms. Ik heb ze niet genoteerd, maar het waren er nogal wat. Zo zijn er de vrouwonvriendelijke uitspraken. Een vrouw die nieuw was in het corps, werd onmiddellijk beoordeeld op uiterlijke en seksuele capaciteiten. Wat verder in het boek, niet zo gek veel dagen later, belandt ze dan al in bed met een collega. Er werd doorheen heel het boek ook te pas en te onpas gerefereerd naar seksuele handelingen.
De verhouding tussen vrouw en man zijn redelijk cliché, er zijn weinig of geen boeken die ik gelezen heb waar er verschil gemaakt wordt tussen de geslachten wat betreft onderzoek en verhoudingen. Sommige uitspraken stootten me tegen de borst. Ook werd er soms weinig respect getoond voor mensen, sommigen dan toch, als ze niet in Hans zijn straatje passen, maar zelfs de vermoordde mannen kregen oneerbiedige uitspraken over zich.
De schrijver gebruikt in het boek Vlaamse en ook Antwerpse taal en uitspraken. Hij licht dit toe in een voorwoord. Als Vlaming had ik hiermee totaal geen moeite zelfs zonder voetnoten, maar het heeft geen meerwaarde.
Dan is er daar nog het hoofdpersonage, rechercheur Hans Pelsmaeckers. Hij wordt voorgesteld als een man die er zo goed als nooit naast zit en alles kan oplossen. Een super rechercheur. In dit onderzoek maakt hij dit niet waar volgens mij. Oké, dat hoeft ook niet, hij heeft collega's. Maar. De belangrijkste opmerking hier is de presentatie van zijn persoon zelf. Op een gegeven moment gaat hij totaal los op de man die zijn zoon gekwetst heeft op het voetbalveld. Hij wordt geschorst. Uiteraard. Maar. De man wordt vervolgens halvelings vergoelijkt en mag de zaak zijdelings blijven opvolgen, hij is immers zó goed. Maar het duurt niet lang of hij wordt weer volledig in het onderzoek betrokken en mag terugkomen. Agressiviteit is blijkbaar geen issue. Zulk een stelling overbrengen kan in mijn ogen absoluut niet.
De tekst op de achterflap is heel erg uitgebreid. Nog een beetje erbij en heel het verhaal staat in het kort erop. Wie heeft dit bedacht. De plot wordt voor een groot stuk verraden, toch het voetbaldeel. Ook de cover verraadt een en ander. Van spanning kan je dus ook al niet spreken in dit boek.
Het boek start echter wel redelijk goed. Een moord. Het team komt ter plaatse. En dan begint de tweede verhaallijn, Kevin en zijn voetbalcarrière. De eerste helft van het boek wordt daar zoveel plaats voor ingeruimd, dat de lezer zich al kan afvragen of dit een misdaadverhaal is of een verslag over voetbal. Het had een functie in het verhaal bleek uiteindelijk, maar het had gerust minder gekund. Naast deze twee verhaallijnen heeft de auteur ook nog aandacht voor de persoonlijke kant van zijn rechercheur Hans. Dat geeft een meerwaarde aan het verhaal, psychologische uitdieping van de karakters. Het is echter een heel dun boekje en daardoor is er minder plaats ingeruimd voor het eigenlijke misdaadonderzoek. Slechts dik halverwege kwam dit maar goed opgang.
Als je deze bedenkingen los laat, kom je bij de plot zelf. En het moet gezegd, aan de plot scheelde er helemaal niets. Integendeel. Het was een goede en zat knap in elkaar. En dan uiteindelijk aan het einde toch een beetje spanning. Daarnaast heeft de auteur het verder ook op zich wel goed geschreven, zijn taalgebruik is in orde.
Dit boek heb ik gelezen met veel ergernis. Dat het uitgeraakt is, komt doordat het geen dik boekje is en omwille van de goede plot.