Arrowood heeft Sherlock Holmes niet nodig

Ik vind het leuk dat het vanuit het perspectief van het hulpje/de werknemer van Arrowood, Mr Barnett, wordt geschreven. Zijn observatievermogen maakt dat je Arrowood van buitenaf bekijkt en zijn zwakheden en buien relativeren zijn kunde als detective. Arrowood lijkt een luie detective, die gedreven is om een betere detective dan Sherlock Holmes te zijn, maar die uiteindelijk ook zorg laat zien voor zijn werknemers, die in spannende situaties terecht komen. Wat ik ook leuk vind is dat er details benoemd zijn, die passen bij de tijdsgeest. Je loopt je a.h.w. mee door de stoffige armoede van Londen rond 1900. Mr. Barnett doet trouw en gedreven alle speurklusjes voor Arrowood, laat aan niemand iets over zijn echtgenote weten en lijkt iets te gaan voelen voor de zus van Arrowood, die zich opdringt in het huishouden van Arrowood.

Het draait om het opsporen van de vermiste broer van Caroline. Deze speurtocht leidt tot heel veel ontdekkingen, waarmee meer verhaallijnen ontstaan. Dat is goed opgebouwd en wordt afgewisseld met een paar spannende scenes. Angst speelt een grote rol in het verhaal omdat ze eerder vanuit Mr.Cream bedreigd en mishandeld zijn. Bij de ontvoering en mishandeling van Neddy (jong hulpje van Arrowood) komt ook de zorg voor elkaar naar boven. Aan het einde komen er een paar verrassende ontknopingen. Voor de verhaallijn vind ik de linken naar Sherlock Holmes niet zo belangrijk. Dit lijkt alleen een functie te hebben richting Arrowood, die de hele tijd opvlamt als het over Sherlock gaat en over hoe goed die zijn detectivewerk verricht. Misschien maakt het Arrowood wel wat gedrevener om zijn eigen mysteries goed af te ronden. Arrowood is een heerlijke Engelse detective, die prima op eigen benen kan staan (en Sherlock Holmes niet nodig heeft) en is een veelbelovende start van een nieuwe thriller-serie.