Prachtig debuut

De dag die nooit komt is geniaal opgebouwd. Het beslaat de nacht waarin Elias afgewisseld met linken naar films en muziek overdenkt wat er gebeurd is. Hij denkt aan de geboorte van zijn zusje Evi, de ontstane vriendschap met hun vriendinnetje Polly, de ziekte van Evi en verlies. Elias heeft een verscholen kreek gevonden en het wordt hun geheime plek, een prachtige plek bijna paradijselijk met een Siamese eik waar vandaan je het water in kunt springen. Hoe symbolisch, ook als je kijkt naar de cover waar deze boom als het ware twee persoontjes lijkt te verzwelgen. Met flashbacks kom je als lezer stap voor stap te weten wat maakt dat Elias op deze manier deze nacht denkt en waakt. Het einde, hoe schrijnend ook, past hier bij en laat een leegte achter waar je als lezer bij blijft hangen. Hiermee is Elias veel te vroeg in de nacht van zijn leven geraakt. Ik herken de thema’s verbondenheid, omgaan met verlies en coming-of-age. Een schrijnende maar tegelijkertijd prachtig beschreven nacht, vol symboliek. De link naar de Matrix in het begin en het feit dat het de nacht bestrijkt maakt wel dat je je kunt afvragen wat werkelijkheid is. Leeft Elias, droomt hij zijn leven of droomt hij zijn ultieme daad en gaat hij daarna leven?