origineel thema en bijzonder taalgebruik

Het is maandag vandaag is een boek met een origineel thema en een bijzonder taalgebruik.

De hoofdpersoon is een jonge vrouw, Julia, die onzichtbaar lijkt en werkt als schoonmaakster in de huizen van diverse personages. Ze observeert de buitenkant, de viezigheid, de stank, details en de verlopenheid van mensen. Een eenzame vrouw die zich stilletjes beweegt, die een gat lijkt te vullen met het eten van aangebroken chocolade, chips en kaas in de huizen van anderen, waarvan ze het verpakkingsmateriaal meeneemt, want “als ze de verpakking nergens zien is het er ook nooit geweest”. Ze ordent, maakt lijstjes, bewaart papiertjes, schrijft sms-jes over, maar haar leven straalt een leegheid uit. De enige vriend die ze heeft gehad, voelt zich verraden. Ze schreef over hem, over Kamiel, over hoe hij dingen deed en heeft deze schrijfsels aan een bevriende uitgever gegeven. De enige vriendin waar we over lezen, Marlene, was iemand met wie ze mailde, soms uitging, maar dan bewogen ze zich samen buiten de kern van het gebeuren, zonder iets of iemand te raken. Was die Marlene wel echt?

Julia neemt bezit van de huizen, alsof ze daarmee in een leven kan bewegen dat ze zelf niet tot stand kan brengen. Ze drinkt de wijnflessen lees, zont naakt op hun dakterras, gaat in hun bad en bed. Ondertussen blijkt haar moeizame relatie met haar vader, door wie ze zich als interieurstuk voelt behandeld, en met haar moeder, een vrouw die zorgt en probeert glad te strijken. De titel doet me denken aan de start van de werkweek, de start van het “moeten”. Maar bij Julia blijft het maandag. Ze blijft hangen in haar leven, zodanig dat het irritatie bij de lezer opwekt. Of de schrijfster hiermee een boodschap heeft willen meegeven en waar de onmacht van Julia vandaan komt, heeft dit boek niet prijsgegeven.