Actuele en aansprekende YA

De titel verwijst naar de hoofdpersoon die aan de buitenkant het nette meisje Merel is, maar voor vrienden het stoere meisje Mus. En Mus is zoals ze het liefst wil zijn en gezien wil worden, terwijl het boek ook draait om haar verzet, dat ook onderdeel van Mus is. In die zin zit er meer in de titel dan alleen haar naam en verwijst het zeker niet naar de huismus.

Het taalgebruik is erg goed, vooral vanuit het denken van Mus komen er rake zinnen met beeldende vergelijkingen; “Daarna was alles vrij snel gegaan. Happen en slikken. Als een gans die een trechter in haar keel geramd krijgt om foie gras te produceren.” Volgens mij geeft dat ook het gevoel van Mus weer, sinds ze weet dat haar moeder een relatie met haar leerkracht heeft. Die manier van denken van Mus laat je af en toe glimlachen, terwijl ze het toch zo moeilijk heeft.

De proloog, die heel reëel is beschreven, maakt dat je heel benieuwd bent naar het verloop van het verhaal, want tot hoever is ze gegaan? Het boek hangt daarna een beetje aan elkaar van onbegrip naar elkaar, waarbij Mus maar gewoon met de keuzes van haar moeder heeft te dealen. Er ontstaan steeds meer situaties waarin Mus zich niet meer gezien en uiteindelijk niet meer welkom voelt. Dat past bij het beeld van het meisje op de cover. En al die tijd blijf je je afvragen hoe ver Mus zal gaan en hoe zich dit gaat ontwikkelen? Dat is knap opgebouwd.

Ik was vooral benieuwd naar het actuele thema: hoe ga je er als kind mee om als je ouder een nieuwe partner heeft – en vooral, hoe doe je dat als je die partner echt niet mag. Dat deel is zeker aan bod gekomen. Ik denk ook zeker herkenbaar voor sommige jongeren, als ze zich hierin niet gezien voelen. Door de proloog kreeg ik het idee dat Mus iets heel ergs had gedaan. Maar wat het uiteindelijk was, had ik niet verwacht.